Den distelvink

[p. 27]

Cammillis-Klacht An Amarillis.

Stemme: Als volgt.

U Swierende vlechjes,
Sweven (door 't wintje)
Om 't jeugdig hoofd,
Loopende snel: Mijn Lief geloofd,
Dat gy so de knechjes
Door 't blinde-kintje,
Van sin beroofd:
Dat elk hopeloos om u sloofd:
Wiens voetjes,
Niet soetjes,
Maar snelder-gaan,
Wiens leetjes,
Haar treetjes
Staag felder slaan.

Daarom Amarillis

Wilt doch wat beyen,
Verhoort de geen',
Die u dus bar-voets komt na treên:
Siet het is Cammillis,
Die u met schreyen,
Met droef geween,
Heeft om u wedermin gebeên.
Geen Leeuwen
(Met schreeuwen)
U wredelijk,

[p. 28]

 

Na jagen,

 

En plagen,

 

On-redelijk.

Al soekt gy u schichtig,

Ras, te versteken
An gene kant,
Van 't ruyg bewassen groene-land:
Ik houd u doch plichtig
Al mijn gebreken,
Te heelen, want,
Gy zijt de oorsaak van dees' brand:
Door 't Wichje,
Wiens schichje,
Wiens flitsen, staag
(Als toortsen)
Dees' koortsen,
Op hitsen, graag.

U snelle voet-stapjes,

Sal ik na-rennen,
Na-lopen, stijf,
So lang ik roeren kan dit lijf:
Dies laat doch wat slapjes
De teug'len, wennen:
O schoon jong Wijf:
Daar an ik stadig dicht, en schrijf.
Wiens gluurtje,
Een vuurtje
(Behendig) stookt:
Dat 'tharte,
Vol smarte,
In-wendig kookt.

[p. 29]

5.

 

Voed gy dan van binnen

 

Boreas pijlen

 

Die u verkoeld?

 

Dat u jong-hart geen brand gevoeld:

 

So sal ik mijn sinnen

 

Weed'rom doen ijlen,

 

Na een die woeld

 

In Min: en na weêrminne doeld:

 

Dats Phillis,

 

Wiens wil is

 

Met my althans,

 

Te hechten,

 

Te vlechten,

 

Een Rosen-krans.