Den distelvink

[p. 15]

Harders-klacht.

Stemme: Vluchtige voetjes treet.

VLugtige Nimphje hoord,
Wel Soetert waarom dus verstoord?
Ey-lieve! luystert doch een woord:
En loopt niet meer so schichtig voort.
Let op mijn suchten,
En schort u vluchten,
Dus snel, door 't woeste veld:
Waar mede gy mijn ziele queld:
En so mijn vrolijk breyn ontsteld.

Waarom is dat gy vlied,

En laat u Dienaar in 't verdriet?
Die u van ver bedrukt na siet:
En kan u achter halen niet.
Ey! Hoort mijn schreyen,
En wilt wat beyen:
Ach schoonste Nimph vertoefd:
Gy maakt u arme Slaaf bedroefd:
Die niet dan weder-min behoefd.

'k Lope, en ren en stijg,

U na, die ik doch nimmer krijg.
Siet hoe ik na mijn aassem hijg:
So dat ik (schier) hier neder sijg.
Ha! Vyandinne,
Keerd doch u sinne:
Siet wie voor Atrophs knield:
Die van twee Beulen wort ontzield,
Van u, en van den blinden Pielt.

Haar tegen-sin,
Heeft hem (geswin)
Ontzielt door min.