Den distelvink

[p. 13]

Cammillis klacht, An Phillis.

Stemme: Ach waar mach mijn, &c.

WElige Phillis,
Dartele vrouwe,
Die u Cammillis
Wikkelt in rouwe
En in 't verdriet:
Mits dat gy (vluchtig)
Van hem vliet:
Waarom vriendinne
Wilt ghy dus vlugten,
Voor die sijn minne
(Droevig met sugten)
U heeft betoond?
Treurig, en dugtig:
Daar gy woond,
In 't klaver groene-veld,
Als hy daar met geweld
Op dees' sijn fluyt:
(Met naar geluyt)
Blies dit eenich vaarsje uyt.

Phillis heeft heden,

't Harte gestolen:
In hare reden,
Doet sy my dolen:
En 't soet gesang'.
Phillis haar singen

[p. 14]

 

Maakt my bang':

 

Phillis haar spelen

 

Dwingt my tot schreyen,

 

Phillis haar quelen

 

Doet my haar vleyen

 

Om weder-min:

 

So sonderlingen

 

Om 't gewin

 

Van haar seer soet anschijn,

 

't Geen my parst (met veel pijn)

 

Dat ik om Heur

 

Quijn, ende treur:

 

Swervende vast om haar deur.

Duysenden reysen,

(Zijnde gedwongen
Door mijn gepeysen,)
Heb ik gesongen
Dit klachtig vaars:
't Wijl men gebruyken
Most de kaars.
Kan dan mijn lopen,
Kan dan mijn rennen,
Kan dan mijn hopen,
Nimmer doen mennen
U voetjes; ras?
Die dus doen duyken
't Teed're gas:
So roep ik dan tot wraak
Den Rechter van dees' saak;
Mits gy verwoet,
My sterven doet
Door de reyne liesde soet.