Ruisend valt het graan

[p. 56]

De Israëlitische loverhutaant.

Wie smalend tot uw hutje kwam -
niet ik, gij kind van Abraham!
Ik schenk uit een oprecht gemoed
de drempel mijnen vredegroet!

Gij viert uw feest en zit getroost
te midden van uw talrijk kroost
in schaduw van uw lovertent,
als Mozes u heeft ingeprent.
Judea's wijnstok groent hier niet,
olijf noch vijg teelt ons gebied;
gij gaarde hier in rauwer lucht
min weeldrig blad, min zoete vrucht.
En toch, gij zit, uw lot getroost,
te midden van uw talrijk kroost.
Uw feesthut staat bij ons geplant
als eens in 't Palestijnse land.

Drieduizend malen kwam de zon
terug, waar zij uw jaar begon
en nog bouwt gij uw lovertent
als Mozes u heeft ingeprent.

Jeruzalem ligt diep verneerd.
Des Tempels grondslag omgekeerd.
Verduisterd blijft die gloriedag
toen Isrel beider grootheid zag.
Maar eeuwig jong herrijst uw tent
bij aller volken tal gekend;
zo vaak de schaal aan 's hemels boog
der dagen maat weer effen woog.

[p. 57]

 

Wij - tasten rond in 't ongewiss'.

30

Op onze wieg ligt duisternis.

 

De stond dat ons Gods wil hier bracht

 

bleef ongevierd, werd niet gedacht!

 

 

 

Maar u heugt dertig eeuwen door

 

dat u Jehova uitverkoor,

35

dat als 't geweld u vluchten deed

 

een reddend spoor het diep doorsneed,

 

dat, zonder huisdak, levenslang

 

uw schaar zwierf op haar kronkelgang

 

waar vuur- en rookzuil voor haar toog

40

en 't man haar spijsde van omhoog.

 

Gij viert het tot op deze tijd

 

dat zo Gods arm u heeft bevrijd.

 

 

 

Dus breng ik met oprecht gemoed

 

uw hutje mijnen vredegroet.

45

Wie smalend tot de drempel kwam -

 

niet ik, gij kind van Abraham!