Nieuwe gedichten

[p. 112]

aant.

In een vriendenrol.
1823.

Elk zoekt Geluk; maar talloos zijn de paden,

Waarlangs wij zoekend grafwaarts gaan.

De zucht naar Goud, naar Weeld', naar Magt, naar Lauwerbladen

Kiest onderscheiden baan.

Op ónzen weg zweeft, lokkend, voor ons henen

Der Kunsten en der Muzen Koor.

Met ons kwam Liefde zich, als togtgenoot, vereenen -

Houdt Vriendschap 't eigen spoor.

In milden glans ontluikt voor onze treden

Een bloei, des nijvren plukkers waard,

Wiens oog niet, afgedwaald, voorbij 't Genoeg van Heden

Op 't Veel van Morgen staart.

[p. 113]

 

Dat zóó - mijn Vriend! - dat zóó ons heil moog' duren!

 

Dat ons erkentlijk offer geur';

 

Tot eens de jongste koom' van de ons bescheiden Uren,

 

En de aardsche voorhang scheur'!