Brieven (2 delen)

Aan H.C. van Hall²⁾.

388. 13 Novbr. 1821:

‘Ik deel gaarne tot UWEdGeb^s gebruik het weinige mede dat ik als

2) Zoon van M.C. v. Hall, hij studeerde in Utrecht; in 1826 werd hij Prof. in Groningen in Botanie en Landhuishoudkunde.
Er zijn 6 brieven van hem bewaard.
In de Bijdragen tot de Natuurkundige Wetenschappen, verzameld door H.C. v. Hall, W. Vrolik en G.J. Mulder (1826-33) plaatste St. wel eens wat, o.a. een vertaalde Boekbeschouwing van een werk door zijn zwager v.d. Wijck geschreven (Bijdr. V, blz. 159).

[p. 279]

liefhebber der Botanie over de meer zeldzame indigenae alhier heb aangetekend. De streek waar ik wone is door verscheidenheid in de hoogte en in de bestanddelen van den grond zo rijk aan Planten dat ik mijn onbeduidend zestal buiten allen twijfel zeer zou' hebben kunnen vergroten, indien ik het beoefenen der Botanie had blijven doorzetten. Het verlies van mijn Herbarium door de gevolgen der onrust van onze tijden te weeg gebragt gaf de eerste aanleiding tot mijn flaauwer behartigen van deze anders zo aanlokkelijke studie’....

Uitgebreide inlichtingen geeft St. ten behoeve van de dissertatie.

389. 9 Maart 1831:

Staring zendt ‘een Aflegger van den Prunus Padus var. У’ en stekken van een ‘Twijfelpopel’ voor den Gron. Bot. tuin.

....‘Ik heb lange Jaren geleden, vergeefs laten beproeven om een als drank bruikbaar geestig vocht uit onze gewone Lijsterbessen te stoken. De verkregen geest was te zwak’....

390. ter Wildenborch den 11 Aug 1832:

Weledele Hooggeleerde Heer, zeer geachte Vriend,

‘Uw brief van den 6. der vorige maand was mij ten uiterste welkom; òòk wegens de goedkeuring van mijn Winterloof. Het ernstige is daarvan het kleiner gedeelte, en de vermelding van de grote gebeurtenissen die onzen staat en geheel Europa geschokt hebben en nog blìjven schokken beslaat daarin weinig plaats. Velen zal dit niet behagen want de meerderheid onzer Lezers heeft een verbond met de statigheid gesloten. Het “in silvam ne ligna feras”¹⁾ van Horatius zit te diep bij mij in en de Poëzij moet mij ook helpen om den diepen ernst van mijn leven te temperen. Toen mij hetzelve vrolijk toelachte, maakte ik zelden vrolijke verzen en daarbij komt nog dat ik, in den trant dichtende dien ik in mijne Nieuwe Ged. en in 't Winterloof het meeste gevolgd heb mij aan het gevaar blootstel om door de voorlezers mishandeld te worden - inzonderheid door zulken die den hier en daar veranderenden toon niet opmerkten en b.v. aan bldz. 94²⁾ en 96³⁾ in

1) Zie Serm. I, 10 vs. 34.

2) Uit De Verloofden: de beschrijving van het tuinhuisje, waar beiden vaak samenwaren.

3) Ook uit de Verloofden: over den mogelijken afloop, grappig.

[p. 280]

't Winterl., aan bldz. 53¹⁾ in de Nieuwe Ged. enz. enz. geen regt weten te doen toekomen, of die niet geleerd hebben om de regels te laten overlopen, zodanig dat toch doorgaans het rijm duidelijk gehoord worde; en er dusdoende orde in de hut blijve’....

Aan de Greorgica doen zeker de Ned. Landgedichten²⁾ denken.

‘Waar de Dichter met den Natuur en Landbouwkundige hand in hand gaat mag zich de Lezer een dubbel genot beloven!’....

Hij hoopt dat ook een eervolle vrede de uitgaaf zal bespoedigen.

Veel artikelen in de Bijdragen wekten zijn belangstelling. Hij hoort dat de Nederl. Huishoudelijke Maatschappij een Tijdschr. zal gaan uitgeven.³⁾

‘Ik wilde ook langs zulke wegen onze nog niet uitgegeven Ouden gedrukt en tot een matigen prijs koopbaar gemaakt hebben.

Het Tijdschrift ter bevordering der Nijverheid was sedert lang voor ons een behoefte. Hetzelve kan medewerken om eindelijk ook de zonen van onze Fabrikanten deel aan het Akademiesch onderwijs te laten nemen - mits de colleges voor dezelve dienstig in de moedertaal gehouden worden’....

St. vermeldt een paar nieuwe vondsten⁴⁾.

1) Uit De Twee Bultenaars: het rechtmaken van Graaf Frederik. (Zie ook brief 237.)

2) Gedichten van v. Hall, waarover deze in een vorigen brief schreef.

3) 1833-'85. Het was het ‘Tijdschrift ter bevordering van Nijverheid’.

4) Zulke ‘Botanische kleinigheden’ schrijft St. meer aan v. Hall; o.a. zegt hij van de variëteit van den gewonen Kastanje: ‘Derzelver eerste waarneming.... komt toe aan mijne overleden Dochter, Car. Soph. Brants, welke de Natuur met een aandachtig oog plagt gade te slaan’. (Zie ook Ter Bruiloft van een Dochter, bundel 1837, III, blz. 96.)