Brieven (2 delen)

[p. 101]

II
Brieven over letterkundige onderwerpen.

[p. 103]

Aan Mr. Th. van Limburch¹⁾.

169. Wildenborch den 18 Aug. 1786:

WelEdel Gestrenge Heer!

Is niet de jaarlijkse contributie van het genootschap²⁾ 1 Ducaat? - Moet deeze niet op het ontvangen der proev. van Poet. Meng. betaald worden? - En staat er geen boete op wanneer men hierin nalaatig is? - Ik bid UwEG. mij met 3 letters te waarschuwen zo ik hier ergens in dwaal. Het wetboek van het Genootschap heb ik niet hier, en mijn geheugen schijnt op de andere jaaren, wanneer ik mijne contributie betaald heb, geen hoekje meer open te hebben gehad, om het beeld van deeze daad in te bewaaren - ten minsten, ik schommel vergeefsch mijne geheele memoriekast om, en kan het niet weêr vinden. Wanneer Ik maar éénen Ducaat betaalen moet, o weez dan zo goed, Mijnheer, om den ingeslootenen, bij gelegenheid aan den Heer Secret. te geeven.

Hoe spoedig erkende ik uwen Lovzang³⁾ weder, Mijnheer! die ik in het voorleden jaar met zo veel verrukking hoorde!

O, mijn hart heeft beter geheugen dan mijn beurs. Van Dijk!⁴⁾ Van Dijk! Hij zong van tijd en Eeuwigheid voor Tijd en Eeuwigheid! De groote! wijze

1) ± 1745-1815. IJverig lid van Leidsche en Haagsche dichtgenootschappen. ‘Vad. Dichtoef. en Mengelpoëzy’; (1781). Hij was Advocaat in den Haag.

2) ‘Kunstliefde spaart geen vlijt’, het Haagsche dichtgenootschap, waarvan St. in 1783 lid werd.

3) Proeven v. Poët. Mengelstoffen Dl. XI, blz. 42, Lofzang aan den Verlosser, uitgesprooken in de Dertiende Algemeene Vergadering van het Genootschap (2 Aug. 1785).

4) o.a. Een prijsvaars: De Beste Burger van Jacob v. Dijk. Hij was eerst turfdrager en baggerman te Vlaardingen; wegens zijn geringe afkomst wordt hij wel met Poot vergeleken. In Bichtoeffening nam St. nog op: Antonij van Dijk en Jacob v. Dijk - 89:

Dezelfde naam - maar een verscheiden rol
Zet Genen naast Apell' en Dezen naast Apoll'!

[p. 104]

Man! - ik kan hem niet genoeg bewonderen - Zo dichterlijk en zo wijzgeerig! - Neen zeker, Poot was dèèze niet! Wat is het jammer dat onze taal in zulk een klijn land ingekuipt is, en dat hier zo veel rijkdom van allerleie wetenschap begraaven is gelijk de schatten van Loretto¹⁾, zonder van iemand dan van de priesters te kunnen gebruikt worden! - Hoe zou Engeland de diepe, en Vrankrijk de schittrende gedachten van deezen man aangaapen zo zij zijne taal verstonden! - Jammer! eeuwig Jammer dat wij niet wat scherpe consonanten en harde g en sch van onze spraak wegraspen kunnen.

Daar koomt de post! - Ik moet afbreeken Mijnheer! - vergeef mij mijne vrijpostigheid! en slaa bid ik mijn ootmoedig verzoek niet af.

Ik ben altoos met de oprechtste sentimenten van eerbied en diepe Hoogachting

UWEGestrenges Gehoorzaamste en onderdaanigste Dienaar

A.C.W. Staring.

1) Lorēto, de Ital. stad met het ‘Santa Casa’ van Maria en een schatkamer.