Brieven (2 delen)

[p. 33]

Aan zijn Stiefoom Everhard Alexander VerHuell¹⁾.

21. [± 1784]²⁾:

Aan den Heere Geheimschrijver (Suiker)³⁾ van Doetchem.

Staring stuurt de vertaling van een gedicht van ‘een Barde’.

‘Ik heb mijne Hoogduitsche boeken ontvangen, namentlijk de vaerzen van Cronegk en Ossian, en ben van den laatsten zoo geenthusiasmeert, dat mijn Moeder vreezt van haast in de noodzakelijkheid te zullen koomen om mij in een dolhuiz te zetten, want als ik maar een ogenblik in hem geleezen heb vlieg ik van mijn stoel op, loop zo hard ik kan naar de pollen of het Bleumingsbosch, en terwijl ik er met een klopstokkiaansch gelaat door heen wandel zing ik a pleine gorge het airtje peind lui, peind lui la tendre ar deur etc. in gedagte dat ik een Barde ben, en een celtisch lied zing in een oud eikenbosch’...

1) Mr. Everhard Alexander VerHuell, halfbroer v. St.'s moeder was 8 jaar ouder dan St. Hij was secretaris v. Doetichem, is later ook burgemeester van D. geworden (zie brief 7) en in Oct. 1786 gehuwd. Er zijn 11 brieven van hem aan St. bewaard.

2) Dat de brief aan E.A. VerHuell, Secr. v. Doet, is gericht, is vrij zeker. De aanhef luidt: ‘Waarde Vriend’. Hij is op rouwpapier geschreven; St.'s vader stierf in 1783. Ook de hand v. St duidt er op, dat de brief in dezen tijd geschreven moet zijn.

3) ?

22 Göttingen Dec. 1788⁴⁾:

‘Tusschen den 25 September en het laatst van October heb ik eene groote tour te paard gemaakt in een van de schoonste deelen van Duitschland, om hier niet in de doodsche vacantie van hypochondrie te vergaan. Wij waren met ons drieën; baron Sloet, Weerts van Deventer en ik - Sloet en ik hadden onze knechts mee, zoodat ons detachement vijf ruiters sterk was. Onze huurpaarden waren bijna zoo schoon als eigenen, en aan een brillant chabrak, holsterkappen etc. manqueerde het niet; - figureer u alzoo de glorie van deze cavalcade. Onze tour ging over Cassel, Frankfort, Manheim, Heilbron in Schwabenland, Anspach, Würzburg etc. - Wij hadden het heerlijkste weê;r, en bijna altijd gladde, gebaande wegen, en welke landouwen! Hooge dennenbosschen op steile rotsgebergten - vlakten met vette weiden - heuvels met vruchtbare korenakkers, wijnbergen - breede rivieren - beken die van de klippen neêrschuimden - dit waren tooneelen die elkander onophoudelijk afwisselden. Nu en dan verhief zich ook wel het achtbaar overschot van een ouden ridderburcht op de hoogten aan den weg, en vervulde mijne

4) Door Alex. VerHuell afgedrukt in Nederland (1863 blz. 146). Het is een gedeelte uit een brief (zie ook brief 6), dien ik helaas niet meer mocht vinden in de nalatenschap van VerHuell.

[p. 34]

ziel zoo geheel met de vrome feiten van wapenen der vaillante tournooihelden uit de middeneeuwen, dat ik uren achtereen doof en blind voor alles, op mijn paard zat, en de grootste lust van de waereld voelde, om bij gebrek aan lansen een wijngaardspaal met mijnen hoogadelijken reiscompagnon te breken.

Aanstaande voorjaar vertrek ik van hier, om na een klein reisje in den zomer 't huis te komen. - Hoe gaarne bleef ik langer hier om nog beter van de heerlijke inrigting dezer academie te profiteeren en zooveel aangevangen studiën ten einde te brengen - maar dat heimwee! dat heimwee! - Ik moet weêr geldersche lucht inademen of ik verga’...