Timbre de Cardone
(1618)–Jan Jansz. Starter–
Auteursrechtvrij
[Folio B2r]
| |
Die svvicht (tis vreemt) voor het gesucht van een vrou.
Is 'tvvonder? neen, ô neen! vvie kon Achillis crachten
Oyt so ghevoechlijck als Polixena versachten?
VVat Mensch? vvat Dier? vvat Droes heeft Herc'les oyt ghedeert?
Omphale dvvinght hem so dat sy hem spinnen leert,
O vreemde vreemdicheyt, en hebben niet twee ooghen
'tHert uyt mijn boesem als een Seylsteen opghetooghen?
Och dat my het gheluck vvou so veel voorspoets bien,
Dat ic haer schoonhzs glans mocht met gemack aensien,
Haer schoonhz seg ic, daer by d'alderbraefste vrouvven
Niet meer, als by de Son de Maen mach, mogen houvven.
Dit is de venster, daer ick gister gingh voorby,
En daermen met een svvinck mijn vryheyt roofde my
Dit is de Venster die verciert vvas met de schoone
Die in het diepste van mijn hert is comen vvoonen
Dit is de Venster daer ick gister sach een vrou,
Een vrou die een Goddin met reden vvesen sou,
En die my heeft ghetoont dat de verstaelde pijcken
In cracht by haer ghesicht niet zijn te verghelijcken.
O ooghen! ô ghesicht! ô schoonheyt! die my rooft
Mijn vryheyt uyt mijn hert, mijn vvijsheyt uyt mijn hooft,
VVaerom verberght ghy u? hoe? sullen dees' gordynen
V Songhelijcke glans beletten te verschynen?
| |
[Folio B2v]
| |
Sal dan dit lichte cleedt, u Dienaer dus verbien
De vvelghevvenste vreucht van u ghesicht te sien?
Ick hoop dat my 'tgheluck gheluckiger sal achten
En naer een beter uyr my porren hier te vvachten.
d'Oude vrouwe schuyft de gordynen van 'tVenster.
Daer schijnt de Sonne selfs, nu vvil ic ylich my
(Op dat ic haer niet en steur) gaen voegen aen een zy.
Fenicie sit in 'tVenster eenich stickwerck naeyende, ende seyt tot d'oude Vrouwe Faustina.
fen.
FAustina hebt ghy noyt te degen conen mercken
Op wat maniere dat Romilda mocht de wercken
Die sy draegt op het hooft besticken met de naeld
Voorvvaer ic ben daer in nu teenemael verdvvaeld,
Ick heb het selfde hier, ghelijck ghy siet, begonnen
Maer nimmermeer het endt te degen vinden connen,
En 'tis nochtans so schoon, so constelijck deurvvrocht,
Dat ick van herten vvou dat ic het vinden mocht.
fav.
VVel Dochter, zijt ghy so begeerich na dit maelen
Ick sal voor u 'tpatroon vvel van Romilda haelen,
fen.
Hebt ghy kennis met haer?
fav.
Noch beter als met u,
fen.
Valt het u niet te svvaer ick bid u haelt het nu
En vraegt haer voort met een, hoe dat sy 'tvverckt in 'tbreyden.
| |
[Folio B3r]
| |
Ick sal alhier met smert u vvedercomst verbeyden
fav.
Ick sal my haesten so veel als ick ymmer can
fen.
VVel gaet in Godes naem, ic nay mijn werc voortan.
Fenicie blijft sitten naeyen, Timbre seyt teghen sijn knecht Alberigo.
tim.
Segt Alberigo, ghy zijt hier in stat woonachtich,
Kent ghy de Dochter niet, die ginder sit so prachtich
Te naeyen met de naeld?
alb.
Ick ken se vvel mijnHeer
Het is Fenicie de roem, de pracht, de eer.
Van al de Dochters die ons rijcke stadt bevvoonen
tim.
Dat doet sy levendich met haer ghesichte toonen
Maer segt my doch mijn vrient, vveet ghy geen middelen hoe
Ick haer allenich eens sou mogen spreken toe
alb.
Geen middel Heer ter vverlt, vvant maegden nochte vrouvven
Vermogen hier alleen de mannen spraec te houwen
Dit is de vvijs vant 't lant.
timb.
Vervloeckte vvijs voorvvaer.
Hou sal ick doch mijn min ontdecken dan aen haer
Als 'tmy ghevvyegert vvort te spreken nae believen
alb.
Zijt ghy daer op verlieft, doet haer de vveet door brieven
| |
[Folio B3v]
| |
tim.
Iae, vvist ic een die haer de brieven dragen vvou!
alb.
De saeck en lijt geen last, ic vveet een oude vrou,
Die daeg'lijck daer in 'thuys ghevvoon is te verkeeren
En sal, om een gheschenck, volvoeren u begeeren.
tim.
Die raedt is vvonder goet, ô Alberigo, vrient,
Dit is een sake die niet uytghestelt en dient,
Gaet, soect de oude vrou, vvilt haer 'tsecreet ontdecken,
En so sy can de schoon tot myne min vervvecken,
Ha! seght dat ick haer sal so hoogh beloonen dan,
Dat sy haer leven langh ghedencken sal daer an.
alb.
Mijn Heer ick gae.
tim.
Och dat sy u mocht ylich moeten!
I gae voor by de Deur mijn Lief eerbiedich groeten.
Timbre groet Fenicie ende gaet in, sy neycht hem weder toe, en als hy in is, seyt sy.
fen.
ICk ben vervvondert vvat den hooghgheboren Graef
Mach vvesen, dat hy dus voorby my venster draef
Daer gaet geen dach voorby, geen tyden, Ia geen stonden
Of 'kheb hem dese straet vast cruyssende ghevonden,
So veer hy tot mijn eer, my deuchdelijck bemint
Voorvvaer ic had hem vveer hertelijck besint,
Maer so hy 'tanders meent, en listelijck sijn ooghen
Stelt op de Gaile min, so is hy veer bedroghen
| |
[Folio B4r]
| |
VVant mijn recht eerbaer hart sal niemant minnen, dan
De ghene, die my gheeft mijn Vader tot een man,
En om sijn hooghe staet so sou ic naulijcx meenen
Dat hy hem selven sal met ons gheslacht vereenen
Devvijl men, in de vverlt, op dese tyden, niet
Op deuchden noch op eer, maer op de rijckdom siet.
VVel: vvat Godt voorsien vvil ic van hem vervvachten,
En houden d'Eerbaerheyt altijt in mijn ghedachten.
|
|