Logo DBNL
Friesche lusthof (1966-1967)

Friesche lusthof

(1966-1967)–Jan Jansz. Starter–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Trou-Dicht

ter eeren d'Heere Erich Brahe, Steyn-soon, Heer tot Knusdorf, &c. en Iuff. Lucia van Eysinga*

 
In 't midden vande nacht, doen 's Hemels blauwe rocken1
 
Met een ghesterde kleed heel waren overtrocken:2
 
Doen d' aerdsche Cirkel was van Phoebi glans beroofd,
 
Vermits hy leyde neer de stralen van zijn hoofd,
5
En ick op 't aldersoetst was van mijn slaep gelegen,
 
Is Morphaeus den droom uyt zijn spelonck gesteghen,
 
O droom! o soete droom! my dochte daer ick lagh7
 
Dat ick de kleyne God Cupido voor my sagh,
 
[12] Cupido was het selfs, die duydlijck tot my seyde,9
10
Nu wil ick eerst myn lof door al de Werld verbreyden:
 
Al leght ghy nu en slaept, noch sal ick u doen sien11
 
Het gene noch eer langh in Friesland sal geschien.12
 
Ghy hebt voor leurery, daer niet was aen bedreven,13
 
Geacht tot heden toe, wat de Poëten schreven
15
Van myn verheven macht, ghy hebt oock noyt gelooft,
 
Dat ick den trotsen Mars had van syn kracht berooft,
 
En hem bedwongen flucx de Krygh te laten steken,17
 
En Venus om haer min te bidden en te smeken.
 
Maer beyd (al syt ghy schoon dus godloos van vermoen)19
20
Ick sal u wel terstont wat anders mercken doen.20
 
Hy had het nauw geseyd, of hy was voort verdwenen,21
 
En daer is in syn plaets een Krygs-Held we'er verschenen,
 
Wiens wesen bloosend rood, staegh bly-koleurigh stond,23
 
En een Gold-g'lycke baerd verçierden hem de mond.
25
Een wonder groot vernuft men merck'lyck kond' bespeuren,25
 
Te stieren syn gedaent in blydschap en in treuren.26
 
Zyn oogen als een git, die stonden na syn sin,27
 
Dan soet, dan straf, dan weer vol lieffelycke min.28
 
Maer ach! wat had hy le'en, twee beenen als pylaren,
30
De stercke steunsels van syn trotsche lichaem waren.
 
En wyl ick noch dus stond star-oogend op syn le'en,31
 
Een over-schoon Godin hem aen syn sy verscheen,
 
Ick schrickte van 't gesicht, en dachte in myn sinnen,
 
Is dit een mensch, of is het een van de Goddinnen?
35
[13] Nu, 't sy Vrou, of Godin, of wat het wesen mach,
 
Ick sweer by al de Goon, dat ick noyt schoonder sagh.
 
Haer blond gekruyfde hayr mocht 't goud soo wel gelycken,37
 
Dat self de Son daer voor in glans sou moeten wycken,38
 
Om schoon Helenae wil is dapper veel geschied,39
40
Maer dat sy dees Godin geleeck, geloof ick niet,
 
Haer voorhoofd hoogh en breed, so braef en uytgelesen,41
 
Dat het een Silv'ren Bergh scheen duydelyck te wesen.42
 
Twee oogen als een Git of Diamanten fyn43
 
Haer teysterden in 't hooft gelyck een Sonnen-schyn,44
45
Die wist sy na haer wil, dan lodderlyck te swieren,45
 
Dan met een fier gelaet heel deftigh weer te stieren.46
 
Haer wesen Prinçelyck was soo vol Majesteyts,47
 
Dat ick noyt in een Vrou sagh soo veel deftigheyds,
 
Op haer sneeu witte vel, heel lieffelijck te blosen
50
Stonden haer wangetjens gelijck twee roode Rosen,
 
Haer kin, niet uyterlijck, maer maet'lijck breed en rond51
 
Verçierde met een kloof haer welgestelde mond.52
 
Haer lipkens als een kars, heel lodderlijck omranden,53
 
Den kleynen silv'ren boogh van haer yvooren tanden.
55
Ach, haer albast'ren hals, daar sneeu en Cristalijn55
 
Veel minder noch als niet in held'righeyt by zijn,56
 
Haer schoonheyd beelden uyt, soo haest sy maer eens lachten,57
 
Het welck ick duyd'lijck sagh als 'k op haer gorgel achten,58
 
Haer borstjens hard en rond veel blancker als yvoor
60
Daer schenen met een glans die blaeuwe aderen door.
 
[14] Wat wil ick veel haer le'en van stuck tot stuck beschryven,
 
Ick sou de gantsche dagh daar me wel besich blyven,
 
En rechten noch niet uyt. Om haer te prysen recht63
 
Is myn begryp te kleyn, en myn verstand te slecht,64
65
Naer desen wenden hem de Iongman met syn ogen,65
 
En heeft voor haer syn knien gansch nederigh gebogen,
 
En seyde: (so my dunckt, na myn onthouden) dit:67
 
O schoone! die myn ziel volkomentlyck besit,
 
O schoone, die myn geest, o schoone, die myn sinnen
70
Bedwongen hebt, om u dus vierigh te beminnen.70
 
Aensiet myn lyen doch, en de stantvastigheyd71
 
Daer mijn te heete min syn trouw op heeft geleyd.72
 
O schoone Vyandin! ick hebbe noch tot heden,
 
Heel vruchteloos voor u gestort al myn Gebeden.74
75
En isser dan, Godin, barmhertigheyd in u?75
 
Ick bid u toond het doch u trouwe Dienaer nu.
 
Of soo ghy uyt zijn dood kond scheppen u vermaken,77
 
Hy sal met dit geweyr wel aen het sterven raken.78
 
En wild ghy dat hy leefd soo helpt hem uyt de nood,
80
Ach! gund hem een van tween, het leven of de dood.
 
Ick ken wel, o myn Son (u schoonigheyd aensiende)81
 
Dat ghy veel hooger Heer, als die u vryd, verdiende.
 
Ick weet wel dat u deughd en schoonigheyd, de min
 
Verdienen van die u kan maken Koningin:
85
Maer laes! (myns levens vreughd) myn mannelijcke zinnen85
 
En konnen niet als 't geen gantsch Prins'lyck is, beminnen.86
 
[15] U treffelijcke gangh, u Goddelijck gesicht,87
 
U Prinçelijck ghelaet, is al mijns levens licht.
 
Laet my doch wederom, Prinçes, u liefd' beerven.89
90
Och waer met is u min (seght Iuffrou) te verwerven?90
 
Verwerftmen die door liefd, of trouheyd van gemoe?
 
So komt my daer alleen de hooghste prijs van toe.92
 
Verwerft men die door goet, of overvloed van haven?93
 
Soo danck ick dan de Goon voor al haer milde gaven.94
95
Verwerft men die door roem van treffelijck geslacht?
 
Soo danck ick d' olde stam, die myn heeft voort ghebracht,
 
Of wilt ghy die op pracht van lijf en le'en besteden?97
 
Soo danck ick oock de Goon voor mijn gesonde leden.
 
Aensiet mijn wesen, 't welck het boeck is van mijn hert,99
100
En oordeeld eens daer uyt mijn lyden en mijn smert.100
 
Ach, troost my doch mijn troost, siet hoe ick mijn verneder101
 
Gund voor mijn trouwe dienst my doch u liefde weder.
 
Doe sprack de Iuffrou weer, o Chrijgs-held, dat ick dus103
 
My heb voor u geveynst, dat boet ick met een kus.104
105
Ick had wel over langh besloten in mijn sinnen,105
 
Dat ick geen ander man als u sou willen minnen:
 
Maer het bedrogh datmen nu hedens-daeghs hanteerd,107
 
De vrouwen tot haer schaed' wel vaeck het veynsen leerd.
 
Doch doen ick duydlyck sagh, (o roem van alle Helden!)
110
Dat u volmaeckte jeughd sich in mijn veynsen quelden,110
 
Wat stond my doe te doen: een onbeveynsde vlam111
 
Wierd noyt verborghen datse niet te voorschijn quam.112
 
Ick kon, (hoewel de schaemt daer sterck wou tegen steygeren)113
 
Mijn weder-min aen u, mijn lieve lief, niet weygeren,
115
Ick kies u tot mijn lief, mijn hoop, mijn troost, mijn Heer.
 
Ick danck u, ô mijn vreughd, sprack doe de Iongh-man weer,
 
Nu wil ick in mijn hert met gulde letters schryven
 
Ghy syt mijn liefste, en ghy sult mijn liefste blyven.
 
't Was niet soo haest geseyt, of sy verdwenen voort,119
120
En Cupid' in haer plaets quam my doe weer aen boord,
 
Die seyde lieve man, wat leght ghy in u slapen
 
Na 't gheen ghy hebt gesien, dus in u geest te gapen?122
 
De Iongh-man die ghy saegt, was den manhaften Bra,
 
En d'edele Prinçes was Iuffrou Eysinga.124
125
Ick hebse wel soo sterck gebonden alle beyden
 
Dat niemand als de Dood (mijn vyand) haer kan scheyden,126
 
En mits haer Bruylofts Feest, de naeste woensdagh sy,127
 
Siet, soo begeer ick nu heel yverigh, dat ghy128
 
Ter eeren van de twee ghelieven, voort wilt dichten
130
Een vrolijck Bruylofts-lied om alle vreughd te stichten.130
 
Mits sprongh ick uyt den slaep, en dacht dit vreemd gesicht131
 
Moet ick van stonden aen gaen stellen in 't ghedicht.132
 
Ick nam flux pen en inckt, en doen het was geschreven,
 
Gingh ick my op de straet by goede kunde geven,134
135
Daer sprack een met der haest ('t was my een soet geluyd):135
 
Nu is Lucia Eysinga met Erich Bra de Bruyd,
 
't Was my genoegh geseyt, ick docht kan dan de dromen137
 
De klare waerheyd dus flux op de hielen komen?138
 
[17] Soo ist best dat ick voort, na Cupidoos bevel,139
140
Tot dees gheliefkens eer, my tot het dichten stel.140
 
Wel dan, o Bruydegom, die van soo verre stranden
 
Comt, en onthaeld ons hier de Phoenix onser landen,142
 
Een eenigh dochter daer ick wel van roemen mach143
 
Dat 'k haers gelijcke nau, veel min oyt schoonder sagh144
145
Van adel, kuyscheyd, deughd, en wel ghemaeckte leden,145
 
De rechte roem en 't puyck van alle Friesche steden,146
 
Die, met haer soet ghesicht, en zeden heeft gheveld147
 
Soo menich Edel-man en dapper strijdbaer Held,
 
Die sy soo met haer min, wist innerlijck te quellen,
150
Dat al ons land daer van ghenoegh weet te vertellen.150
 
Dies segh ick dat ghy meught van onverwelckbaer stof151
 
Trophéen rechten op, tot teycken van u lof,152
 
Want ghy gaet met de Bruydt, gelijck een Crijghsman strijcken,
 
En laet de Friesen na met blaeuwe schenen kijcken.154
155
En ghy o schoone Bruydt, die met u soete ooghen
 
Een soo volmaeckten man hebt tot u min getoghen,156
 
Een man die van geslacht, van rijckdoms overvloed,
 
Van welgemaeckte le'en, van mannelijck ghemoed,
 
Van wijsheyd, achtbaerheyd, van loffelijcke deughden,
160
Van bly-geestigh gemoed, en minnelijcke vreughden160
 
Soo dapper is voorsien, dat hy de soete min161
 
Wel waerdigh waer van een gheboren Coningin.
 
Ick wensch u veel gelux, en alles wat een mensch
 
Sou konnen vanden Heer, begeeren met een wensch.
165
[18] Ick wensche dat de vreughd en minne van u beyden
 
Mach duren tot de dood u zielen komt te scheyden.
 
Nu houd, mijn Musa houd, ghy maeckt het al te langh,167
 
Het wachten valt dees twee geliefkens al te bangh.
 
De duysternis des nachts van Venus uytverkoren,169
170
Verdwijnd nu, en de dagh begind vast door te boren.170
 
Het soete lieve paer, dat siet malcander aen,
 
En dencken in haer sin, och, was dit eens gedaen,172
 
Sy souden tot de strijd haer garen gaen bereyden173
 
Daer niemand dood en blijft, noch niemand hoeft te scheyden.174
175
Wel Bruydegom, wel aen, ick weet wel hoe het hoord,
 
Sa Iufferkens komt aen, en helpt de Bruyd doch voort.176
 
Wel hoe vrouw Bruyd, wat 's dit? hoe sit ghy dus te peynsen?177
 
Wild ghy u nu quansuys oock voor 't gheselschap veynsen?178
 
Ick hoop niet dat ghy u nu van de strijd verveerd,179
180
Ghy weet te meer den wegh, en hebt de spraeck gheleerd,
 
En ist u uyt den sin, (wilt vry u sorghe staken)
 
De Bruydegom sal 't u wel weer indachtigh maken.
 
Het kan my missen, maer ick sie hem daer voor an,183
 
Dat hy van een Iuffrou, veel Iuffrous maken kan.184
185
Nu soete Iufferkens gaet met de Bruydt vry decken,
 
De Bruyd'gom meend in 't ernst, hy wil daer niet met gecken,186
 
Nu dan, waer wacht ghy na? geeft haer den laetsten soen,187
 
Het ghene dat ghy laet, dat sal den Bruyd'gom doen.
 
Of wild ghy al te saem eerst en voor alle dingen,
190
Tot het geselschaps vreughd dit liedtken helpen singen?190

Vorige Volgende