|
| |
IV. Handelinghe, II. Wtkomst.
Keyser. Florisel. Bruserbe.
IS de bloed-dorstigheyd dan nimmer te versaden
Dien u Sidonia wil op den halse laden?
Met sestigh Ridders hebt ghy 'tstryden uyt ghestaen,
Is noch haer wreede wraeck (dat vraeg ick) niet voldaen?
Sal dan dit strijden en dit vechten eeuwigh duren?
O neen! ick ben het moe, te rugh wil ickse sturen
| |
| |
Die hier na desen dagh aen sullen komen om
V om dien twist ten strijd te roepen wederom.
Is sy gantsch buyten spoor, dat sy haer Dochter trouwen
Wil met die, die het hoofd haers Vaders af sal houwen?
Dats een vervloeckte saeck, en 't is my seker vreemd,
Dat sy op onse macht gheen achter-dencken neemt,
En niet en vreest dat wy (verdrietigh van dit mallen)
Haer in haer eyghen landt eens sullen overvallen.
Tot wrake vande wraeck dien sy op u nu soeckt,
Met een opset van God en Menschen beyd vervloeckt.
O Vader wilt u in dit stryden niet ontsetten
Noch oock den loop mijns lofs door uwe vrees beletten.
Sy soeckt mijn leven met het rooven van mijn eer,
En sy verheft my door die middel thien-mael meer:
De roem van dat ick soo veel Ridders heb verslaghen,
Wordt door haer toedoen aen des Werelts eynd ghedraghen,
Een yder kend hier door mijn kracht en mijn ghemoed,
Soo dats in plaets van wraeck, my d'hooghste eer aendoet,
Het is mijn lief, mijn Heer, dat hier veel Ridders komen,
Al quammer duysend, ick sou voor de strijd niet schromen
Soo heb ick oeffeningh, en altemets wat werck.
Hier komter noch al een, soo ick aen 't Wapen merck.
De Goden willen steets u Keyserdom vermeeren,
Is Florisel oock hier? berecht my dat ghy Heeren.
Ick ben die, dien ghy soeckt, wat hebt ghy inde sin?
Den Hemel sy ghelooft dat ick u hier noch vin.
Mijn hooghste anxst en vrees, waer dat ghy waert vertrocken,
Soo had ick wel met recht vervloeckt mijn onghelocken,
Ick ben ghekomen om te trachten na u hoofd,
Of soo my dat misluckt, dat ghy my 't mijn beroofd:
En of dat schoon gheschagh, ick ben des wel te vreden,
Want ghy hebt door de kracht van u manhaftigheden
Soo vele Helden trots verwonnen, dat ghy mijn
Verlies derhalven oock draeghlycker sal zijn.
Dies wyd-beroemde Prins, Bruserbe de ghekrolde
Koning van Magazet denckt staende hier te holden,
Dat ghy ghebroken hebt u echt ghetroude Trouw,
Dien ghy Sidonia waert schuldigh, als u Vrouw,
En soo met valscheyd hebt beloond de trouwe minne
Dien u ghedragen heeft de suyv're Koninginne,
Onstelende haer Eer door u bedrieghery,
Soo ghy daer tegen hebt, verweerd u teghens my,
En laet ons datelijck (so veer 't u lust beginnen:
Want ick kan door dees stryd drie groote dinghen winnen.
| |
| |
Een onderwonnen Held verwonnen dat is een,
En dan Diana die de schoonste is alleen
Verwerven tot mijn Bruyd, ten derden, door het vechten
Het onghelijck van d' Eelste Koninginne rechten,
En soo ick het verlies, wat nood ist? daer soo veel
Verwonnen Ridders zyn, krijgh ick dan oock mijn deel.
Heer-Ridder ghy spreeckt wel, en ghy betoond door reden
Dat wijsheyd sich ghevoeght heeft by u stercke leden.
Maer wat het gheen belanghd, dat ghy my van mijn Echt
Wilt segghen, Heer, dat en verstaet ghy noch niet recht;
Want God is mijn ghetuygh, dien ick tot rechter roepe,
Dat ick uyt gayligheyd noyt gingh by haer te snoepen,
Dat stuck sy veer van mijn, want het betaemd een Prins
Als ick, te buyten sich in d' Echt te gaen gheensins:
Maer wat gheschied is, quam door haer seer wreede wetten,
En om Falangez dood arghlistigh te beletten,
't Welck sy hem door haer wet had strenghlijck toe-bereyd:
Maer ick beletten het door mijn arghlistigheydt.
Soo dat het niet met wil, maer door bedwangh gheschieden,
Om door het minder quaet, het meerder quaed te vlieden.
Dat segh ick, en 't is waer; doch Ridder niet te min,
Om d'eere dien ick draegh de selfde Koningin,
Die u ghesonden heeft, soo sweer ick, ick sal trachten,
(Beschermende mijn hooft) het uwe oock te wachten.
En wat de strijd belanght, die neem ick willigh aen,
Bevecht my soo ghy wilt, ick sal u teghen-staen,
En dat op staende voet, de Wapens heb ick rede.
Alsoo het u bevalt, bevalt het my oock mede.
De strijd. BRUSERBE d' onder gebracht.
Wat Ramp! ick heb den Held dus deerlijck van sijn Hoofd
Gansch teghen mijnen eed, onwetende beroofd.
O neen, hy aessemd noch, ick sie wel, dat het leven;
Hoe wel het flauwtjes is, noch in hem is ghebleven.
Koningh Bruserbe, nu, nu is het meer dan tijd,
Voor u te kennen het onrecht van uwen strijd:
En oock Sidonia haer twist te laten varen:
Dewijl ghy haer schijn-recht niet langher kond bewaren.
Helaes! ick moet het doen, o Florisel ick ly
Dat het gheluck u blijft in al aenslaghen by.
Soo wil ick dat ghy voort u wonden sult vermaken,
Op dat ghy yligh mooght tot u ghesondheyd raken.
En brenght dan uwen hoofd by d'overwreede Vrouw,
In plaetse van het mijn, het welck ick noch behouw,
| |
| |
En seght haer dat ick u het leven wou verlienen,
Op dat ghy haer noch meer mocht alle daghen dienen.
Al wat ghy van mijn eyscht, o Prins, sal ick terstond
Volvoeren na u wil, soo haest ick word ghesond.
Wel rijst dan, en vertreckt daer 't u best sal behaghen,
Op datmen goede sorgh mach voor u wonden draghen.
Nu d' Heere zy ghelooft, die uyt die wreede strijd,
Door sijn ghenade u ghenadigh heeft bevrijd.
|
|
Auteursrechtvrij