|
| |
Vierde Handelingh, Derde Uytkomst.
Diana, Lardenie.
LArdenie ick kan mijn droefheyd niet bedrijven,
Hoe magh Darayde doch soo langhe van mijn blijven?
O Hemel ghy had my de alderschoonste Maeghd
En trouste Gesellin, dien ghy oyt leven saeght,
Wel eenmael toe-gevoeghd, maer dit is te beklagen,
Dat ghy my hebt die vreughd so hastigh weer ontdrag[en].
En treurd so niet Me-vrouw, Darayde strijd om eer,
En eerder als ghy meend, komt sy wel by u weer,
Sy reyst nu vast rondom, en zend u alle daghen
De teyckens van die geen die sy al heeft verslaghen
Wat Reusen! wat Gedierd! wat Monsters! Wat Ghedrocht!
Heefts in soo korten tijd alleenigh omghebrocht.
En die al t' samen in u Hof u toe-gesonden,
Waer door haer lof nu vlieghd door aller menschen monden.
Haer moedigheyd heb ick voor desen wel ghesien,
Dat is my nu niet nieuws; maer ach! mocht het gheschien
Dat sy eens weder-quam, ick sou haer soo bewaren,
Dat sy soo lichtelijck niet weer van mijn sou varen,
Ach! als ick overdenck, met wat een heeten min
Sy myn beminde, soo verheugh ick in mijn sin,
Hoe vaeck heb ick gedacht, als ick haer hoorde karmen,
Helaes! waert ghy een man, soo mocht ick my erbarmen,
En troosten u op 't minst met woorden soet van hoop,
Soo waren my somtijts de sinnen op de loop.
Een wijl voor haer vertreck, alsoo sy alle nachten
(Ghelijck sy selven weet) volharden in heur klachten,
Quam ick haer eens verspien, sy karmden soo van rouw,
Dat het een steenen hart, tot druck beweghen souw,
Ten laetsten trad ick voort, en seyd; Met-gheselinne
Hoe klaeght ghy dus verbaest? spruyt dat alleen uyt minne
| |
| |
Dien ghy Diana draeghd? 't komt nimmermeer in mijn
Dat op een Maeghd, een Maeghd so seer verlieft sou sijn:
Ick bid u seght my doch den grond van u ghequellen,
So veer het doenlijck is, ick sal u hulp bestellen.
Sy woud my segghen (soo het aen haer wesen scheen)
Maer laes door enckel rouw besweem sy stracx daer heen,
Op 't lest bequam sy weer door water en door vruchten,
En doen verhaeld sy dit met honderd duysent suchten.
Ha! lieve Hertogin, weest (bid ick) my ghetrouw,
Ick ben niet als ghy waend een Edele Iuffrouw,
Maer ben de jonghe Prins Agesilan ghesproten
Van 't Edel Griecxsche huys, de stamme van de groten.
Falangez was mijn Vaer, en Alastraxere
d' Onwinnelijcke Vrouw, dat was mijn Moeder me,
En om Dianae wil, dien ick soo seer beminden,
Dat ick noch rust noch rouw kon in de Werelt vinden;
Quam ick eerst herwaerts aen, in Vrouwelijck ghewaed,
Vermits men haer ghesicht gheen Mannen toe en laet:
En nu ick hier al ben, moet ick ghewislijck sterven,
Want openbaer ick mijn, 'k sal haer gheselschap derven.
Nu swijght doch Hartogin, en spreeckt niet eenen woord
Hier af, eer van mijn dood ghy wisse tydingh hoord,
En dat door Boden, of seer sek're sekerheden.
Helaes ick ben verschrickt, my zidderen al mijn leden,
Soo seer ben ick ontsteld, ick haper in mijn Gheest,
Dat dus langh by my is een Mans persoon gheweest,
Ick kend't, hy was volmaeckt, en als ick wilde trouwen
Ick soud hem voor de keur van alle Mannen houwen,
Maer als hy weer verlaet sijn Vrouwelijcke schijn,
Denckt hoe mijn eere dan hier door ghequetst sal zijn;
Derhalven op dat dit my na-maels niet magh schaden,
Soo vind ick (Hertogin) int minste niet gheraden,
Dat ghy hem openbaer, dat ick sijn wesen ken,
Maer als dat ick noch daer van gheheel onwetend ben,
Want anders sou gheensins mijn hoogheyd dulden moghen?
Dat ick hem wederom liet komen voor mijn ooghen,
En wat de rest belanghd, daer toe sal tijd en plaets,
Wanneer hy weder komt, ons gheven noch wat raeds,
Want syn manieren, en sijn wel-ghemaeckte leden,
Sijn afkomst, schoonheyt, deughd, bevallen my met reden,
En soo my Iuno hem in 't end heeft toe ghevoeghd,
Het is een Edelman daer my wel aen ghenoeghd.
Voorwaer ghy spreeckt seer heusch, en hy is oock so aerdigh.
Dat (mijns bedunckens) hy u liefde wel is waerdigh.
| |
| |
Want hy is gantsch volmaeckt, ick weet niet wat een Man
Kan wesen, of het is al in Agesilan.
Hy munt in schoonheyd uyt vol alle loflijckheden,
Van deughden, krachten, en van treffelijcke zeden,
En hy bemind u oock ghelijck syn eyghen Ziel,
Ick sweer, dat my noyt man, so wel als hy, gheviel.
Ghy prijst hem hoogh genoegh, komt laet ons binnen treden,
Om daer ons soeten tijd in vreughden te besteden.
| |
Vertooninghen.
Darayde komt t'huys, Diana omhelst haer, Lardenie en Sidonia sien haer lieflijck aen.
I.
Hier komt Daraide t'huys met eer en roem bepereeld,
Wiens krachten zijn bekend op 't uyterst vande Wereld,
Waer door Diana gantsch onsteken is van vreuchd:
En hiet hem wellekom hart-grondelijck verheughd.
Sidonia op eenen stoel, Darayde en Lardenie elck aen een zyde, Bruserbe voor haer knielende.
II.
Hier komt Bruserbe aen Sidonia openbaren,
Hoe hy in Griecken is by Florisel ghevaren:
Waer door sy barst bykans, van spijt, van rouw, van leet,
Om dat sy tot de wraeck gheen middel meer en weet.
|
|
Auteursrechtvrij