|
| |
Eerste Handel, vierde Wtkomst.
Sidonia, Bruneon Koningh van Gaze.
WAer mach doch Bruneon der Gazen Koning blyven,
Dien ick ghesonden had om Florisel t'ontlyven?
O Koningh! soo ghy komt, en brenght met u het hooft
Van die, die my mijn eer, en oock mijn herte rooft,
Wat sal ick dan bestaen? als datelijck te sterven,
En soo een ruste voor mijn banghe Ziel verwerven,
Want leven kan ick niet, als ick syn by zijn mis,
En leven wil ick niet, als hy ghestorven is:
Hoe tommeld nu de wraeck, verselschapt met de Minne,
Sich door de ruyme loop van mijn verwarde sinnen,
De liefde wil dat ick uyt liefd' hem minnen sal,
De wraeck dat ick hem breng op 't spoedighste ten val,
GAZE. Beroemde Koninginne,
Die door u schoonheydts kracht een yeder kond verwinnen,
| |
| |
Ick wensch u veel ghelucx, en brengh u hier een brief,
Die u op 't spedighst te door-lesen doch ghelief.
Doorluchtighe Princes, juyst, even als Diane
Ick meen, het Hemels licht, de liefdeloose Mane.
De wateren des Zees verminderd en vermeerd,
Na dat sy wast, of om Endimion verteerd,
Alsoo, ghelooft dat u Diane is gheboren,
En vande hooghe Go'on uytdruckelijck verkoren,
Om te vermeerderen der Griecxscher Princen lof,
En d'ander Helden al den roem te nemen of.
Ick ben met Florisel in eenen strijd getreden,
En heb daer tot mijn schaed gheproeft sijn dapperheden,
Maer weest voorseker, dat sijn kracht en kloeck beleyd
In 't minste niet en wijckt u Dochters schoonicheyd:
En by sijn kloeckheyd (daer de sterckste voor u moet wijcken)
Is sijn beleeftheyd wel met re'en te vergelijcken,
Waer door hy u myn Hooft, noch staende op myn Hals
Toesend, in plaets van 't sijn, tot uwen dienst in als.
Dit is myn last, Me-vrouw, waer uyt ghy kond afmeten,
Hoe veer ghy u, in u voornemen hebt vergeten,
Want ghy op niemands kracht betrouwen mooght voortaen,
Nu ick sijn kracht met kracht niet konde tegen-staen,
Dus staeckt u opset, en beveeld de Hooge Goden
De wrake van u saeck, vervolghens hun gheboden.
Sidonia breeckt den brief op, en leest dien overluyt.
MEVrou ick wensch dat ghy so veel genucht geniet,
Als ghy u Florisel wenscht ong'luck en verdriet.
Ghy tracht met onrecht my te brengen om het leven,
Waertoe u vande Go'on geen macht en is ghegeven,
Ick sal het oock so langh beschermen als ick kan,
Om voor ons Dochter metter tydt een beter Man
Te soecken, als ghy soeckt, den Moorder van haer Vader,
De Duyvel vander Hel beschickten haer nauw quader.
Bedenckt u, offer gheen bequamer beker waer
Op hare Bruylofts feest, als 'tDoodshooft van haer Vaer:
Maer d'Hemel sal my wel voor uwe list behoeden,
En ondertusschen staekt u wreede wraeck te voeden.
V Vriend in Vyands schijn
Florisel van Niquee
| |
| |
Wee my bedroefde Vrou, en is dan voor de wraeck
De deur ghesloten? dat 's een al te droeven saeck,
O Goden! hebt ghy dan de schat-kist uwer gaven
Alleenigh inde Borst van Florisel begraven,
Onwinnelijck van kracht, beleefd, aensienlijck, schoon,
Wat is oyt Heerlickers geschapen in u Throon?
O valsch hooghdragendheyd, die my so seer doet sloven
Om hem, die 'k so bemin, van 't leven te beroven!
Hoe parst ghy my so seer? hoe pynighd ghy een Vrouw!
Wiens hart schier splyt van een, en barst van loutre rouw,
Myn droeve krop is vol, de lauwe tranen kloppen
Vast aen de deuren van myns ooghens hooghste toppen:
Hay! bracker tranen drang, barst uyt mijn droeve borst,
Myn wanghen, nu wel aen, versadight voort u dorst,
Met glibberich geschijn van tranen, die vast vlieten
Wt mijn bedroefde krop, en voor mijn ooghjes schieten.
Ha Zuyde wind! die na Constantinopel ruyst,
Staet stil, aensiet den druck die dus myn Ziele kruyst,
Staet stil, en breeckt u vaert, wilt doch een weynigh beyden,
En wilt myn klachten en myn suchten met u leyden,
Dan stortse schichtigh uyt voor Florisel syn oor,
En draeghd hem al myn smart en al myn lyden voor,
Seght dat syn liefd my brand, en dat sijn valsch ontrouwe
My aenhitst tot de wraeck, en sult myn hart in rouwe.
Ach soete Koningin! hoe queld ghy u so seer,
Om wraeck te nemen weer van u gekreuckte eer?
't Welck u ondoenlyck is, wy moeten ons doch voeghen,
Na 'tgeen den Hemel wenscht, en na der Go'on ghenoeghen,
Of spiegheldt u aen my, die na u wil en wet,
Mijn selven int ghevaer mijns levens heb gheset,
Verhopende daer door u vyand te doen sterven,
En soo u Dochter en u gonste te verwerven:
Maer'tnydigh ongheluck heeft my gheweerd daer van,
Hoe wel ick niet al heel mistrouwe noch daer an:
Dan wyl ick heb gemist de Dochter, dien ick sochte,
Dat ick de Moeder in haer plaets verwerven moghte,
Ick wenschte anders niet, tot weerloon van het gheen
Dat ick ghedaen heb, om u gonst te doen alleen.
Meynd ghy dan Koning, dat Sidonja is een Vrouwe,
Die immer breken sal haer eens ghegheven Trouwe,
Om dat sy om haer eer, gansch teghen haren danck,
Wenscht Florisel onheyl sijn lieve leven lanck?
O neen! al haet ick hem, ick min hem oock met eenen,
Derhalven hoeft ghy sulcx int minste niet te meenen,
| |
| |
Dus biedt u Offer aen, O Koning, segh ick dy,
Een diese liever is, en dienstiger als my.
O ondanckbare Mensch! heb ick mijn lieve leven
Dan daerom int ghevaer tot uwen dienst begheven,
Dat ghy my dus onthaeld? Ick sweer u by den Al,
Dat u onheusheyd u noch dapper rouwen sal.
De Goden gunnen my het gheen hun sal behaghen,
En ondertusschen slijt ick al myn tijdt met klaghen,
|
|
Auteursrechtvrij