|
| |
Tusschen-spel.
Neel Snaversnel. Ian Soetekauw.
SVLjE gaen of niet? siet ick begeer het nou.
Ia, ja Moer ja, ich sel uyt vrijen gaen, dat sweer ick jou.
Speel op een reys Sinjeur, hoe ist hier Ian Soetekauw
Steekt jou de slaep noch in d'oogen? my dunkt je siet nauw
So mijn Vrijer, wat dats een langhst, reckt jou nou noch een ryfjen uyt.
Ackermenten! hoe word ick hier van een oud Wyf ebruyt.
Nou hoor hier, myn Heer van Geen-land, Drost tot Nergens-huysen,
Hoe na mien jy metter tijd soo al mijn moy goetje te pluysen?
Soo wat by den haerd te zitten, ien Appeltje te braen?
De straten met aersbillen te stroyen, soo wat op en neer te gaen?
En ick sou you besorghen met jou leghe lijf?
Neen vaer dat gat en boorje niet, gaetme uytsien om ien wijf,
Die jou de kost te veuren windt, wat dense drooghe kluyver.
Ia Moer, ick wou wel dat icker ien had, om ien stuyver.
Gaet uyt vrijen Kijnt, so krygh jy er wel ien metter haest.
Maer t' isser soo niet in te werpen, als ien bal in ien venster, dat ist quaetst,
De Meysjes benne nou soo keurigh, en soo licht as Hop,
Ick hebber ien reys ien evryd, dat speult my noch om in myn kop.
Ick had de Meyd soo lief (Moertje gy meught my wel geloven)
Dattet niet te seggen en is, mijn hart branden in my as ien oven,
En dat mier is, haer Speulnoot sey, slaet die knecht voor al niet of,
Iy siet hem maer van buyten an, hy is van gien gemiene stof,
Hy kan leven nae syn wil, het is ien man die over al as een vorst leeft,
En 'tis aen syn neus wel te sien dat hy een excelente worst heeft.
Ommers Moertje de Meyd mocht my op 't lest te elementigh lijen:
En doen ick dat sagh, begon ick haer met woortjes uyt de Bykorf te vryen:
Myn suyckertje, seyd ick, myn stroop, myn heuning, myn rijsenbry
| |
| |
Hoe tommeld my mijn hart, as ick jou sta en vry!
Nu kiest my tot jou lief, jy sult sien dat ick jou altijd op jou gemack dien,
Wat staeje soetertje, spreeckt een hard woord, en seght backstien.
Ommers moertjen, 'thoog woort quammer opt lest uyt, sy nam 't an,
Dat sy mijn wijf wesen sou, en ick haer wettelijcke trouwde man:
Daer gafse my de hand op, maer nu ick haer liefde gheplaetst heb in mijn hart,
Brengtse my de Trouw weer, en ick heb een glad ael by de start,
En daerom wil ick niet meer uyt vrijen, nou ick die valsheyt merck,
Trouwen in 'thoy is moy, maer inde kerck is eeuwigh werck,
Sy sullen aen mijn anghel niet meer komen bijten,
Hebbense die knepen in heur gat, sy mogense wel uyt-schijten.
Wel wat duncktje van dat Meysje, dat haer altemets int Venster vlijdt?
Wt mijn schuyt, jy bederft mijn vracht, dat's al me een veugel die de korf an stucken bijdt,
Die gaet so dray-eersen, besietse eens te deghen,
Hadse een beusem in 't gat, sy sou de straet wel veghen.
Iy begeerd al te veul keurs, my dunckt, Ian datje te nauw siet.
Neen Moer, de keurs most uyt, of ick wilse niet.
Wat dunckt jou van Trijn Appelmongts, jou Nichts Susters after-susterling?
Ia kon ick die krijgen! dat was noch een ander ding,
Maer die is te kostelijck, te rijck, te moy int habijt,
Of ick daerom loop of niet, dat acht ick niet een Mijt,
Want de Meysjes zijn huyensdaeghs soo op het goet versot,
Dat, al is de Vrijer geck, broets, wurmstekig, ja half verrot,
Droncken, onguer, of meer een grijns gelijck als een mensch,
Het hy maer goed, hy sal een Vryster krijghen nae syn wensch.
Iy vind oock Vrysters van een aer natuer, se binnen allegaer niet ghelijck,
Ty jy om dat Meysjen uyt, al benje juyst niet soo rijck,
Iy bent een fray Iongman, treed ien reys lustigh over jou koten,
Wat soo! schijt, niet een ey, an jou goed selse heur niet stoten,
De meysjes willen doch bedrogen wesen, al schynese wat schrander,
En als het doch moet wesen, alsoo goedt dat jyse bedrieght als ien ander.
Dat's versecker, ick bender oock niet ien hayr te goet toe,
Kon icker aers toe komen, maer raed my wat ick doe.
Hier op moet je letten, de Meysjes benne seer garen ghepresen,
Daerom moet jy in dat stuck voor al niet suymigh wesen,
Seght datse schoonder als schoon is, en dat jy uyt haer deughd
Van dat jy haer eerst kond, gheschept hebt al iou vreughd.
| |
| |
Al is heur hayr bruyn, segh jy dat het gheel is,
En dat gien Instrument te ghelijcken by 'tgeluyd van haer keel is.
Prijst haer manieren, haer wesen, en haer bruyne ooghen,
De meysjes hooren 't garen, al is het half ghelogen.
Maer souse niet verstaen, dat ick met haer quam gecken?
O neen, sy sel die snaer noch wel een toontjen hooger trecken,
En deyncken ben ick soo schoon niet, dit is niet-te-min
Een teycken van groote liefde, dat ick soo schoon ben in syn sin:
Want men sagh noyt lief leelick, so 't oude spreeckword seyd.
Wel, seker Moer, dat hebje wel over eleyd,
Iy bint voor gien ien gat evangen, heb ick nu wel vernomen,
S'is een oud Soldaet kyeren, s'is met de Prins over de Maes ekomen.
Maer Moertje! hoe ken jy 't alle-gaer versinnen?
Daer hoord noch al mier toe, ick sal noch ierst beginnen,
Iy moet iou ierst hiel stemmigh en wijslick houwen,
En alle malle praet, en wuffe grillen schouwen,
So lang tot sy gelooft dat jy so deughd'lijck als de deughd self bent
En dan daer na, as jy haer liefde bekend
Voor goed, vast, bondigh en oprecht,
Dan kan't niet schaan, dat jy t' met malligheyd oock eens aenleght,
So salse deyncken, dat' s een man, trots yemand inde Stadt,
Hy kan leven so hy wil, 't is een Giest in syn gat.
Dat' s oock geen valsche raed, die sal ick al me volgen moeten.
Laet ick nu een reys sien, hoe jy de Meyd kond groeten,
Of jy al me Bese los manos kond maken op sen Spaens.
Dat kan ick uyt een eeckje, dat doe ick doorgaens.
Nou laet ien reys kijcken, moy recht op jou lijf as een man,
Ghenomen dat ick de Vrijster was, nu kom ereys an.
Bonjour Iuffrouw Trijn Appelmongts, hoe ist met u gelegen?
Voorwaer mijn hart dat springht van vreughd om dat ick iou bejeghen,
Och! segt mijn Engeltje, mijn struyf, mijn pap, mijn bry,
Sal 't noch niet haeft wesen? hebje gien sin in my,
Wel, wel Ian Soetekauw, dat heb ick noyt aen u bevonden,
Ia, ja Moer, stille waters hebben diepe gronden.
Ick weet met de Meysjes om te gaen, as een Krijghsman met syn Deghen,
Het moet al wat stuers wesen, dat ick met mijn schoonheyd, of mijn welsprekendheyd niet kan beweghen.
Trouwen jy keund het net, 't is wongder hoe jy 't versierd,
Heb jy ten Hove geweest, datje dus Hoflick bent gemanierd?
Iy ben een aertigh baesje, jy bent ien giestigh gasje,
Iy keunt met jou backes speelen, as een Guychelaer met sijn tasje,
| |
| |
Iy hoord uyt schilderd te wesen al soume jou in ien pottaerd afdrucken.
Praet jy wat heen Moer, het sal met my noch wel lucken.
Wel, nou myn vaer, siet datje alle dingen wel uytrecht,
En gaet uyt vryen, selje? so moytjes as ien knecht,
Ick ga na huys toe, daer ick jou komst verwacht.
En ick ga uyt vrijen, wel adieu Moer, goeden nacht.
Die besuckte oude teef, het heur so lang met praten vergheten,
Dat ick gien tyd ehad heb, om myn koeck voort op te eten
Kijck broers, om so ien koeck tien twintig t'eten steekt het my niet nauw
En daerom hiet ick onder de miente-man Ian Soetekauw,
Doch hier is noch ien Soetert (so ick hoor inde stadt)
Wist ick waer hy was, ick ging by hem, en dielden hem oock wat,
't Is ien man as murgh, die met ien Ciceronische welsprekentheyt
En een trony van twaelf schellinghen al syn saken beleydt,
Het moet een kijnts kijnt van Teuthobocus syn, loof ick voorwaer,
Wangt het iene oogh staet hem veel hooger as 't aer,
Nu, ick sou myn tyd wel verpraten, en ick moet na de Meyd,
Die mien ick het noch tavond te setten op haer Ziel en saligheyd.
|
|
Auteursrechtvrij