Eerste Handelinghe. Eerste Uytkomst.
Sidonia. Diane.
TREED voort mijn lieve kindt, en komt u Moeder nader
Die dienen sult tot wraeck van u troulose Vader.
Ha! Florisel, ick sal noch sien dien blyden dagh
Dat ghy beklaghen sult dat u Sidonia sagh.
Eens hadt ghy my u Trou, als Man en Heer ghegheven,
Eens had ick in mijn hart ten Hemel u verheven,
Eens swoert gh'u leven lang my te verlaten niet,
Waer op ick u 'tghenot van mijne Min toeliet,
En worde voort begort (ay my! ick smelt in tranen)
Ick baerden 't lieve Beeldt, mijn Dochterken Diane,
En doen ghy schellem saeght U Koningin bevrucht,
Doen maeckten ghy u 't zeyl, en naemt een snelle vlucht.
Maer beyd, de Goden, die dit in ghedachten houwen,
En straffen die dus licht bespotten d' Echte trouwen,
Die hebben my tot wraeck, u straf hier schoon bereydt,
't Welck strenghelijck door my sal worden aengheleydt:
Dees Dochter dien ick heb door u bedrogh ghedraghen,
Het schoonste Beeldt, dat oyt des Menschen ooghen saghen,
Het teycken van mijn Min, sal zijn voortaen, ter noodt,
Het voedsel van mijn wraeck, en d'oorsaeck van u doodt.
Gheen Man en sal haer sien, dat heb ick dier ghesworen,
Want ick sal haer terstont gaen sluyten in den Toren.
| |
Dien ick tot haer vermaeck met treffelijck ghebouw,
Vercierd heb, soo 't betaemt voor dierghelijcken Vrouw,
De Schilders laet ick oock door al de Wereldt halen,
Om hare schoonheyds glans na't leven af te malen,
Dees beeldenissen sal ick dan de Wereldt door
Gaen stieren, waer ick maer van vrome Helden hoor:
En wien Don Florisel kan van sijn Hooft beroven,
Sal ick mijn Dochter, en mijn Coning-rijck beloven.
Dien segh ick, die my brenght haer eyghen Vaders hooft,
En niemandt anders, wordt sy tot een Vrouw belooft.
O Florisel, wanneer ick in de Kamer trede,
Daer ick wel eer u min ghenoot vol gayligheden,
Wat meynt ghy dat ick denck? Wanneer ick eens aenschouw
Het bed, waer op ghy my swoert u beveynsde trouw?
Het bed, daer wy soo vaeck op plachten t'saem te rusten,
Met dartel gayl ghewoel, bedoven inde lusten,
O trouweloose Guyt, dien ick soo had bemindt,
Denckt in wat bangigheyt mijn Ziel sich dan bevindt,
Sien ick te venster uyt, soo oogh ick op de baren,
Daer op ghy heymelijck van my zijt wegh ghevaren,
Dan barst mijn hart van rouw, dan vloeck ick op Neptuyn,
Om dat hy 't Schip ghedoogh te zeylen op sijn kruyn.
Was ick niet schoon ghenoegh? Niet hoogh genoegh van staten?
O beus-wicht! dorst ghy soo een Koningin verlaten?
En spotten met u Trouw, haer heylighlijck belooft?
O Schelm! dit sult ghy noch betalen met u hooft.
O Moeder! ick verhoop, de Goden sullen weeren,
Dit overwreedt op-set, en 't al ten besten keeren:
Mijn Vaders hooft! sou dat de Kelck zijn, daer men uyt
Sal drincken op mijn Feest! gunt Go'on dat ick de Bruydt
O dochter laet dat varen.
En moeydt u, met in vreught te slyten uwe jaren.
|
|
Auteursrechtvrij