Daraide

[fol. *3r]

Eer-dicht, Tot Lof van den treffelijcke, ende vermaerde Rymer Ian Starter Op sijn bly-eyndigh Spel van Daraide.

COnst-haters, berispers, vuyl spottende Momisten,
Die deur de groote nijt een anders werck betwisten,

Berst in u eyghen quaet, dit boeck is al te eel

Dat het beschat'ren kan u schrael en heese keel.

Liefhebbers die vermaeck in brave Rymerije
Hebt, komt hier, en door-leest soete vryerije.

Siet hoe Drayda, Sidonia behoudt,

En hoe na langhe liefd' hy sijn Diana troudt.

Deurgrondt dees rijpe sin, die 'k onnoodich te vvesen
Hier te verhalen acht, om dat ghy 't selfs kond lesen.

Maer veel eer ick mijn vlijt (soo veer ick kan) doen moet,

Om hem te dancken die ons dus veel diensten doet.

Sijn yver doet ons hier vermakelijcke stichten:
Sijn boertery die doet ons droeve geest verlichten.

Dit cierelijcke Spel een yeder soo behaeght

Dat selfs ons braef Tonneel daer groote roem van draegt.

Mijn Pen is machteloos om sijn verdienst te prijsen:
Mijn kracht te teer, om hem eers ghenoech te bewijsen.

Dus Nymphjens brenght gebloemt, van 't Helicons ghewest,

Komt Musen met Laurier, en vlecht daer van om't best

Eer-kranssen, gaet sijn hooft daer cierlijck me verrijcken,
Op dat hy ons door u noch meerder konst laet blijcken.

A.V. Mildert.