chije niet in handen krijgen totdat in 1456 de machtsverhoudingen op de Balkan het hem mogelijk maakten de troon te bestijgen. Vervolgens balanceerde hij met wisselend succes tussen de Turken en de Europeanen tot zijn dood in 1477.
Vlad Draculea heeft in zijn regeerperiode Walachije, dat in een kwetsbare positie lag ingeklemd tussen grootmachten, willen omvormen tot een efficiënte en daardoor krachtige machine, een door en door georganiseerde, moderne staat met een boven regio's en standen verheven centraal en absolutistisch gezag. Hij ging daarbij meedogenloos te werk. Buitenlandse handelaren die zich niet aan zijn handelsvoorschriften hielden, opstandige Bojaren (de Walachijse adel), bedelaars en ongeneeslijk zieken, overspeligen, zigeuners en klaplopers: ze pasten niet in de door Vlad gewenste orde en werden bij honderden en duizenden geëxecuteerd. Veelal werden ze gespiest en daarna nog dagen aan de staken tentoongesteld, maar hij paste met kennelijke wellust en inventiviteit een groot scala van executiemethoden toe zoals het levend begraven, het afsnijden van lichaamsdelen en verbranding.
Zo is Vlad Draculea als een zelfs naar de maatstaven van de zo wrede 15e eeuw uitzonderlijke wreedaard de geschiedenis ingegaan. In de Duitse, Hongaarse en Oosteuropese volkse en historische literatuur wordt hij - in navolging van beschrijvingen van de hand van Beheim, een Duitstalige kroniekschrijver aan het Hongaarse hof - regelmatig opgevoerd als het prototype van de wrede tiran. Alleen in de Roemeense overlevering en geschriften van de 19e eeuw, de tijd waarin het zelfstandige en vrije Roemenië ontstaat, treedt Vlad Draculea wel eens naar voren als positieve held, en wel als voorloper van de nationale vrijheidsstrijd.
In de overlevering is nimmer een verband gelegd met een vampierschap. Wel kan de associatie met bovenmenselijke boosaardigheid zijn versterkt door zijn familie(bij)naam Dracul (voor zijn vader) en Draculea (voor diens nazaten). De naam is toegevoegd omdat Vlad sr. door Sigismund werd opgenomen in de Duitse Orde van de Draak, maar die notie kan verloren zijn gegaan zodat de naam kon gaan klinken als een uitdrukking van de monsterlijkheid van de tiran. Een rol kan ook hebben gespeeld dat het Roemeense woord drac duivel betekent.
De associatie van Vlad Draculea met de bloedzuigende vampier is een inventie van de Engelse 19e-eeuwse romanschrijver Stoker, die zich interesseerde voor het in Roemenië wijdverbreide geloof in - en angst voor - vampiers. Door een vampier te maken van de sinistere historische Draculea kon Stoker zijn vampierroman Dracula (gepubliceerd in 1897) een hoger realiteitsgehalte geven. De roman is opgebouwd uit brieven en documenten, en begint met brieven van de Engelse klerk Jonathan Harker, die naar Transsylvanië reist om met Dracula te spreken over het Engelse landgoed waarop de graaf zich wil vestigen. De graaf wil van geen spoedige terugkeer van Jonathan horen, zodat deze genoopt is tot een voortgezet verblijf op het sinistere kasteel, waar hij vreemde zaken waarneemt. De graaf kan zich als een vleermuis over de muren voortbewegen en raakt bovenmatig opgewonden bij het zien van bloed; drie bloedeloze meisjesschimmen waren rond, die het op Jonathans bloed hebben voorzien; er klinkt regelmatig wolvengehuil en Jonathan hoort het gejammer van een moeder die van haar kind beroofd is. De roman vervolgt met een scheepsjournaal en kranteberichten waarin wordt beschreven hoe in Engeland een schip arriveert waarop geen bemanningslid meer te bespeuren is en waaruit vijftig kisten worden geladen. Daarna volgen er medische berichten en brieven over de fatale verzwakking van een Engels meisje Lucy, een neergang die alleen een halt kan worden toegeroepen door een reeks van bloedtransfusies. Lucy sterft, ondanks inspanningen en adviezen van velen, onder wie de Amsterdamse arts en hoogleraar Van Hel-
Auteursrechtelijk beschermd