Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

Zoetigheid en nuttigheid der eenzaame Meditatien.

Toon: Psalm 77.

NOit heb ik beet're stonden
Voor mijn naare ziel gevonden,

Als wanneer ik, heel alleen,

Met mijn God mag zijn gemeen:

O! wanneer ik stil en eenzaam,
Zoo met God mag zijn gemeenzaam;

[p. 248]

 

Dat is 't alder-zoetste zoet,

 

Dat genieten kan 't gemoed.

 

2. 'k Heb my dik-wils af gescheiden

 

Van 't gewoel, dat af te leiden

 

Komt de zinnen van den Heer,

 

En steeds drukt naa d' aarde ne'er

 

Om zoo, vry van 't aardz geweemel,

 

Op te stijgen naa den Heemel,

 

En het herte van de aard

 

Op te zenden Heemel-waard.

 

3. O! goe stiller, hoe eenzaamer!

 

Hoe geschikter, hoe bequaamer!

 

Dat mijn ziele zig bevind,

 

Tot dat heilige bewind!

 

'k Kan my wonderlijk verluste

 

In de stilte, in de ruste,

 

Zelfs ook in het eenzaam veld,

 

Daar het schepzel God vermeld.

 

4. Yder diertje, yder miertje

 

Yder graasje, yder ziertje

 

Roepen 't zaamen uit de eer

 

Van den grooten opper-Heer:

 

Yder steentjen, yder zandjen,

 

Yder boompje, yder plantjen,

 

Ook de bloempjens in den hof,

 

Geeven over-vloedig stof.

 

5. Om de wonderlijke schoonheid,

 

Die daar in tog naakt ten toon leid,

 

Van den Schepper te verstaan:

 

Dan zoo denk ik, on-bela'en,

 

In-dien 't schepzel is dus heerlijk,

 

O hoe schoon en on-waardeerlijk!

 

Wat een glans! En wat een schijn

 

Moet 'er in den Maaker zijn!

[p. 249]

 

6. Hoor ik daar het tierelieren

 

Van de vogeltjens, die swieren

 

Door de lugt, of op een tak

 

Zingende op haar gemak;

 

'k Denk hoe zy met held're keelen

 

's Heeren zoeten lof uit-queelen;

 

'k Neur mee naa, ey lieve hoord!

 

Wat maakt dat een zoet accoord?

 

7. Koom ik d' aarde te beschouwen,

 

'k Vind de bergen en lands-douwen,

 

'k Vind het gantze aarde-rijk

 

Uwer goed'ren vol en rijk:

 

Schaapjens zijnder in de heide,

 

Beesten zijnder in de weide,

 

Waar 'k my wende, waar 'k my keer,

 

't Is vol uwer goetheid, Heer!

 

8. Gaa ik d' oogen eens op-heffen

 

Naar den Heemel, met bezeffen,

 

Naa de Zon of naa de Maan,

 

Zoo moet ik verwonderd staan:

 

En ik roep uit, met verbaazdheid,

 

Wel-bedagt en niet in haast'heid,

 

Groot zijt Gy in Majesteit,

 

Wonderlijk in heerlijkheid.

 

9. Of, in-dien ik eens van verre

 

Zie, hoe duizenden van sterren

 

Flonkeren en praalen zelf

 

Aan het buitenste gewelf;

 

Dan zoo denk ik met verwond'ring,

 

In-dien de buitenste zold'ring

 

Zoo vercierd is, o hoe fijn

 

Moet het binnenste wel zijn!

 

10 Of zoo ik de diepe paaden

 

Gaa van d' holle Zee door-waaden,

[p. 250]

 

Daar bevind ik nog veel meer

 

Uwe wonderen, o Heer!

 

Daar is diepte zonder maaten,

 

Daar is breedte niet t' om-vaaten,

 

Dan zoo zeg ik o! hoe groot

 

Zijt Gy Heere Zebaoth!

 

11. 'k Zie daar in de scheepen wand'len,

 

Die in verre landen hand'len

 

Die op Gods genaade gaan

 

Naar de Moor en Indiaan;

 

't Vind daar in den Leviathan,

 

Daar de Mensche heeft veel baat van,

 

Kleine viszen zonder tal,

 

Uwe wond'ren over-al.

 

12. 'k Gaa my Zom-tijds ook wel zetten

 

Om u heilig woord en wetten,

 

In het eenzaamst van mijn huiz,

 

Af-gezonderd van 't gedruis,

 

Met my zelver eens ter deegen

 

t' Over-leggen, t' over-weegen,

 

En t' her-kauwen ook dat woord

 

Dat ik voor-maals heb gehoord.

 

13. Als ik aan dat peinzen koome,

 

'k Word' daar door als op-genoomen

 

'k Word' dan wonderlijk verheugd,

 

'k Voel dan niet als Heemel-vreugd;

 

Daar en is geen aardze zaake,

 

Die mijn ziel zoo kan vermaaken.

 

Zulken zoete zoetigheid,

 

Is in 't peinzen op-geleid.

          J.K.