Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

[p. 64]

Vermaaning tot verzaaking zijns zelfs aan de nieuwelingen in Christo.

Stemme: O! geestelijke Hemels Stad.
Of: O Heilig! Zalig Bethlehem.

1. GY al die Christus naam belijd,
En hebt u tot den Heer begeeven;
Op dat gy zoud naa deezen tijd
Eeuwig met hem in vreugde leeven.

2. Ey! Let nu dog op het gebod,

Dat u de Heere heeft gebooden ,
Verzaak u zeid dien groote God,
En wild u aardsche lusten dooden.

3. Eist God verzaaken van den Mensch?

Zoo moet gy u gants overgeeven,
Geheel en d' al, naar eigen wensch,
Moogd gy in 't alderminst niet leeven.

4. Roei uit dan al wat hinder doet,

En wild, o Mensch! U zelfs niet vreezen,
Want zoo gy nog de zonden voed,
Zoo moogd gy geen Discipel weezen.

5. Het zy o Mensche wat het zy!

Al wat in deugd u dan verhind'ren,
En zoekje daar te blijven by,
Zoo benje niet van Godes Kind'ren.

6. En zoo men dreef met u den spot,

Als gy u gantsch zogt te verzaaken,
Al scheltment u voor mal of zot,
Zoud gy dan u voor neemen staaken?

7. Blijvende dan te rug van schaamt,

Hoor wat zeid Christus ons beraader?
Wie doet door schaamt, dat niet betaamd?

[p. 65]

 

Dien zal ik schaamen voor mijn Vaader.

 

8. Vaat deze reeden in uw oor,

 

Wild naa uw wil geen leeven kiezen,

 

Oft anders zoud gy dan daar door

 

Het eeuwig leeven weer verliezen.

 

9. In tegendeel zoo gy verlaat,

 

Des vleisches wil om Christus leere,

 

Zoo zult gy naa de spot en smaad,

 

Beleeden worden van den Heere.

 

10. De poort is eng de weg is smal,

 

't Zijn Christus reeden die 't betuigen,

 

Dus wie ten leeven koomen zal,

 

Moet zig in alles needer buigen.

 

11. 't Is waar het schijnd al vry wat swaar,

 

Dat men zig gants zoud' over geeven,

 

Schijn, is geen zijn: want wilmen maar,

 

Zoo wordmen kragtig aangedreeven.

 

12. En soo beweegd door Christus Geest,

 

Dat wat in 't eerst bitter als roet is,

 

Veranderd in een vreugden feest,

 

Dat Christus jok staag ligt en zoet is.

 

13. Rust zalder weezen in 't gemoed,

 

Voor ieder quaad dat gy begeevet,

 

Wel hondert fout zal 't zijn gevoet,

 

Terwijlje nog op 't aardrijk leevet.

 

14 Zoo deze reeden niet dringd voort,

 

Dat gy het aards zoud willen derven,

 

Zoo let nog verder op zijn woord,

 

En nog het eeuwig leeven erven.

 

15. Door liefde dan van 't eeuwig goed

 

Kanmen 't verganklijk ligt verzaaken:

 

Hef staag maar d' oogen van 't gemoed

 

Ter plaatze, daar gy hoopt te raaken.

          Wester-man.