Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

Geestelijke Ziele-klagt over de ellendige stand des genen,
die naa de Bekeeringe wederom tot sondigen komt te vervallen.

Stemme: Kits-alemande. Of: In 't groote gild vald veel te doen.
Of: O! eenig voedzel van mijn jeugd.

1. BEween mijn zang, beschrei mijn stem
d' Ellende van Ierusalem,
Ierusalem de Christen Ziel,
Die uit Gods genaade viel.

Maar hoe zal, ik den val,

Drukken uyt, van een Bruid,

Iaa een wigt, die zoo ligt,

Trok de zin, van de min,

Eens Bruydegoms, die zijns gelijk,

Noit en had, nog in schat,

Nog in kroon, nog in troon,

Nog in krans, nog in glans,

Nog in ligt van 't gezigt,

Nog bezit van Koningrijk:

Huil dan en draag vry rouw!
Voor uw gebrooken trouw,
Onzaalig wigt, want als een Zee
Vol diep ellende is uw wee.

2. Og hoe is u 't gezigt verweerd!

Og hoe is u 't geluk verkeerd!

[p. 48]

 

Niet anders als een noorden-wind,

 

Wat hy op de velden vind,

 

Van cieraad, needer slaat,

 

Boom-gewas, weye-gras,

 

Loover-kruid, blomme-spruit,

 

Terwe-grein, groot en klein,

 

Met al watter stond en wies;

 

Soo ist nu, ook met u,

 

Door de zond, die te grond,

 

Met geweld, heeft geveld,

 

Al de deugd van uw jeugd.

 

Wie hoord' oit van zulk verliez.

 

Huil dan en draag vry rouw!

 

Voor uw gebrooken trouw,

 

Onzaalig wigt, want als een Zee,

 

Vol diep ellende is u wee.

 

3. Daar eertijds blonk het leely-wit,

 

Nu groen fenijn van padden sit,

 

En voor d' eerbaare Maagden rooz,

 

Oopen staat de tijdelooz,

 

Bilsen-kruid, met eituit,

 

Haane-voet, draake-bloed,

 

Wollif-spoor, mandragoor,

 

Akonijt, vreed en wijd,

 

d' Ongetuinden tuin beslaan;

 

Daar is niet, dat mer ziet,

 

Of van vrugt, of van tugt,

 

Vreez en hoop, op de loop,

 

Iaa 't geloof, is schier doof,

 

De liefd' gantschlijk vergaan.

 

Huil dan en draag vry rouw!

 

Voor uw gebrooken trouw,

 

Onzaalig wigt, want als een Zee,

 

Vol diep ellende is uw wee.

[p. 49]

 

4. Daar 't fiere Nagtegaaltje zong,

 

Het Cijsje sprak, het kneutje sprong,

 

De Leeuw'rik na den Heemel vloog,

 

Het Quearteltjen in 't kooren stoeg;

 

Leider daar hoortmen maar

 

Nu 't geschreeuw, van de Meeuw,

 

En 't gehuil, van de Uil,

 

Met de Cray, en zijn gay,

 

Verdubbelen hun traage cras,

 

t' Hels-gespuis, haar onkuis

 

Mid'ler tijd, daar tot spijt,

 

Van de geen, die voor heen,

 

Meester was, van 't gewas,

 

Plaats heeft in 't verrot moras;

 

Huil dan en draag vry rouw

 

Voor uw gebrooken trouw

 

Onzaalig wigt, want als een zee

 

Vol diep ellende is uw wee.

 

5. Keer dan o Maaget van Zion!

 

Uw aansigt naa de warme zon,

 

Van Gods genaa die u den hof,

 

Weer doet draagen kruid en lof:

 

Keer maar weer, want de Heer,

 

Staat bereid, om voor 't leit

 

Van de smart, die uw hart,

 

Hem aan dee, trouw' en vree

 

U weer bieden als voor heen,

 

Roep dan draa, om genaa,

 

En vergoed, wat gy moet

 

Door gevlei, door geschrei,

 

En getraan, d' yd'le paan,

 

Die van t' onregt zijn getreen.

 

Huil dan en draag vry rouw

 

Voor uw gebrooken trouw,

[p. 50]

 

Onzaalig wigt, want als een zee

 

Vol diep ellende is u wee.