Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt
(1622)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijBelgica Tot den Dichter opde Woorden S. Hieronymi.Ga naar margenoot+Omnium gentium litteris atque Linguis, Praecipue in Ecclesiis, Agnes vita laudata est.
Ga naar margenoot+EEn God-bevreesde Vrouw, nae't zeggen vanden Wize,
Die d'idelheid versmaedt, is waerdig om te prize'.
Zoodaenig is geweest wel eer De Maegd Agniet:
En daerom overwaerd, die al de Wereld biedt
Tot op den dag van he'en, ter eeuwiger memori,
Een onvergangen Lof van wel verdiende glori.
| |
[pagina 71]
| |
Dit is oock zoo geschiedt van d'eerster uiren af,
Dat Goods vrindinn' ontfing de ongerechte straf.
De Stommen wizen't aen, De woorden kunnen't toonen,
Die in voorleden tiid Den Leeraer van Stridonen
Schreef aen een Roomsche Maegd: ‘Waer dat ick mi oock wen,’
Sprack hi, ‘'ken vin nauw Volck, het welck of mette pen,
Of zeecker mette Tong het leven niet geprezen
En heeft van Sint' Agniet.’ Dus hi. Maer hoe magt wezen,
Zegt, dan gekomen bi, dat geen van all' te mael
De Dichters die ick hebb', eens in miin eigen tael
Den Lof van deze Maegd, tot noch toe heeft gezongen?
Zoudt wezen dat miin spraeck misschien te nauw gedrongen
Mag siin, of al te dor! Of immers dat de Faem
Hier niet en heeft gebracht den Maegdelickken Naem?
Ach! Neen, van beide geen. De Vaersen en de Spreuckken,
Die d'eene van den Wiin, en d'ander van de Keucken,
De derde van Priaep, en Venus heeft gedicht,
Doen hier van ider een wel grondiger bericht.
En wie zoud' op miin Tael ter wereld durven smaelen,
Die schier van alle Tael beslaet de wiidste paelen?
De oudste is van tiid, de reinste, en die geen
Van all' de Spraeckken kendt voor Moer, als die d'Hebreen
In d'alderschoonsten Hof van Eden wierdt gegeven.
Hier toe en was naest Room, De Maged noit verheven
Zoo zeer in eenig lang, als zi wel aenden Rhijn
Geweest is; Daer van he'en mi noch Getuig kan siin
Het zwidige Gebouw van Cloosters en Cappellen,
Twelck Ick de Reine Vrouw, van dier tiid heb doen stellen
Dat mi de Roomsche Stoel, beweegt door d'hooge handGa naar margenoot+
Des Keisers, heeft begaeft met het Eerwaerdig Pand
Van Agnes Heilig Rif. Waer over Ick ontfangen,
En noch tot dezen dag, van Ponssen en van Angen
Behouden heb 'tgebruick; 'twelck niemand anders pleegdt.
Gewenscht is mi dan 'tuir, het welck u heeft beweegdt
Te lange lest' om mi oock neffens d'and're Volcken,
De Priiz van Sint' Agniet in Duitsch te doen vertolcken.
| |
[pagina 72]
| |
'tIs volle laet ick kend't, naer een zoo langen Eeuw:
Maer beter nu als noit. Misschen waer noch een Weuw
Of Maged ergens zit, die haer in uw' Ghedichten
Ter wiilze naidt of spindt, eenvoudelick magstichten
End' of u weinig dancks de rest hier overwist,
En mindt daerom niet stracks dat ghi uw tiid verquist
Vw zinnen hebt verstroidt, uw pennen hebt versleten.
De Tiden loopen vreemt; en niemand kont oit weten
Des Morgens, wat hem noch Den Avond brengen mogt,
Men Zeildt altiid ter zee niet over eenen bocht:
En recht zoo 'smenschen Liif ziin kanssen komt te liden
Of krises, zoomen spreeckt; zoo zietmen wel bi tiden
De Landen en De Steen te dragen oock de heur.
Dat huiden leit vertreen, werdt dickwils d'eerste keur
Eer dat noch schier den dag verscheenen is van morgen
Dan 'tsi hoe dattet si; gh'en hebt geen re'en te zorgen:
Want 'tgeen dat u hier feildt aent wel verdiende loon,
Werdt u weer ruim gedieldt aen d'Hemelsriicke Croon.
|
|