Roomsche Reys



[Folio ***7r]
Gedicht Ter eeren vanden Hoog-geleerden Petrvs Reiserivs, Uyt-gevende zijn Gheschakeerde Bouck vande Roomsche Reis. BOëcius Severijn, die in voor-leden tijen, De zoete troost gebrieft heeft van Philosophie, Was d'eerste, die zijn Bouck schakerende, verkoos Te schrijven 't een in vaers, en 't ander hooft in proos. Het werck geluckte wel; en wordt van d'oudste dagen Tot onzen tijden toe, verblaedt met groot behagen. Doch grooter waer't geweest, hadd' hy zijn los Latijn Geschreven, na'dvenant zijn zoete vaersen sijn. In 't een is hy zoo laech, in 't ander zoo geresen, Dat, alsmen eenen leest, twee Schrijvers schijnt te lezen Dan yder heeft zijn gaef; End' hoe veel iemandt had Van kunst, van deugd, van haef, daer schorte altijd wat. Aen dezen Schrijver oock: hy sal hem dat niet belgen, Zoo lang hy hier te land zijn adem moet verswelgen; Daer niemand anders iet, als stucks-gewijs en kreeg. Ick wil hem prijsen niet, de Man is my te zeeg:
[Folio ***7v]
Maer lesende zijn Bouck, zoo let eens, hebdy rede, Wat plaets hy hier verdient: de eerste, of de twede? Ghy vindt hem allesins zich zelven zoo gelijck; Int rijmen wel zoo zoet, int redden wel zoo rijck, Dat ghy zult zeggen: Leeft, leeft eeuwig Pieter Reiser! Laet Koning sijn Boeet; Maer ghy moet wezen Keiser, Zeer wel. 'kdoed't u ghestandt: Want 's Mans beweze kunst Eischt van u wel die prijs; En van my wel die gunst. N. Cluysenburgh.