Madrigalia

[p. 248]

LXXVI.

Rose bianche e vermiglie
Chi vuol veder coralli perle et oro
Due stelle scese & mille meraviglie
Fra lor formar un viso,
Che la terra parer fa'l paradiso,
Tant' ivi e leggiadria,
Miri sol Lidia mia.

Luca Marenzio, Symphonia angelica 1594, fo. 20; a 5. De tekst is, volgens Einstein (It. Madr. I, blz. 290), van Pietro Bembo.

Wie witte en rode rozen,
Koralen, paarlen en goud,
Twee vurige sterren en nog duizend wonderen
Met elkaar één aanblik wil zien vormen
- Zoveel lieflijkheid is erin gelegen -:
Die aanschouwe slechts mijn Lidia.

[p. 249]

Ros bianche vermiglie. 20. L. Marens.

De roo Rosen en Leeljen / de Paerlen en Coralen /^1.
Goud-draed / Granaten // End' alderley cieraeten /
Ja selfs de Starren /
En duysend wonderheden // Wil sien al hier beneden /^4.
In een wesen // Van d'Engelen gepresen /^5.
Die heeft maer aen te schouwen
't Wesen schoon onser Vrouwen.^7.

1. De (2x): vergissing voor ‘die’

4. wonderheden: wonderlijke zaken al hier: hier

5. een wesen: één gedaante
Van: door

7. onse(r) Vrouwe(n) is Maria, de moeder Gods