Madrigalia

[p. 136]

XXV. / Prima parte

Venuta era Madonna al mio languire
Con dolce aspetto humano
Allegra e bella in sonno a consolarme;
Ed io prendendo ardire
Di dirle quanti affanni ho speso in vano,
Vidila con pietade a se chiamarme,
Dicendo: a che sospire,
A che ti struggi ed ardi di lontano?
Non sai tu che quell' arme
Che fer la piaga ponno il duol finire?

Luca Marenzio, 1ste boek a 5 (uitg. Einstein dl. I, blz. 22). De tekst van XXV is, volgens Einstein, ib., van Jacopo Sannazaro).

Eerste deel

Mijn vrouwe was, op mijn smachten, in mijn slaap tot mij gekomen,
Met lief en vriendelijk gelaat,
Blij en schoon, om mij te troosten;
En toen ik de moed nam
Haar te zeggen, hoeveel leed ik tevergeefs had geleden,
Zag ik haar met meedogen mij tot zich roepen,
Zeggende: ‘Ach, wat een zuchten;
Waartoe laat gij u verteren en verbranden van verre?
Weet gij niet, dat de wapens
Die de wonde toebrengen, ook de pijn kunnen doen eindigen?’

[p. 137]

Venuta. Vers. 25.

Ick sliep in bey mijn ooghen /
Maer 't hart dat waeckte /^+2.
Als Godes soet vermoghen /^3.
Mijn droeve moed met sijn genade raeckte.^4.
Mijn Bruygom was gehanghen^5.
Aen 't Cruys / docht my. End' ick met rode wangen /^6.
Riep: o Heer 't zijn mijn sonden /
Die u doorwonden.
Maer spaert my / Maer spaert my!
Waer op hy d'ermen^10.
Om my t'ontfermen^11.
Gebogen / tot my seyde:
Lief kint en wilt niet vresen /
Dit zijn de pleysters die u weer genesen.^14.

+ 1277

2. vgl. Hoogl. 5; 2 evv.

3. Als: toen
vermoghen: kracht

4. moed: gemoed

5. Bruygom: vgl. blz. 133, r. 1

6. docht my: zo scheen het mij toe

10. lees na hy een komma

11. om my t'ontfermen: om zich over mij te ontfermen

14. pleysters als geneesmiddelen