Madrigalia

[p. 132]

XXIII.

Fillida mia più che i ligustri bianca,
Più vermiglia che'l prato a mezzo aprile,
Più fugace che cerva
Et a me più proterva
Ch'a Pan non fu colei che vinta e stanca
Divenne canna tremula e sottile:
Per guiderdon delle gravose some,
Deh spargi al vento le dorate chiome!

Luca Marenzio, 2de boek a 5 (uitg. Einstein dl. I, blz. 59). Tekst van Jacopo Sannazaro, Arcadia.

Mijn Fillis, blanker dan de ligusterbloemen,
Roder dan de wei in het midden van april,
Sneller dan een hinde,
En jegens mij driester
Dan jegens Pan was zij, die, overwonnen en vermoeid,
Veranderde in een trillend en dun riet:
Ach, spreid, als vergoeding voor mijn zware last,
In de wind uw gouden lokken.

[p. 133]

Fillida mia. Vers. 26.

Bruydegom lief! uyt duysend uytverkosen /^1.
Blanck en blosende als de Meyse-Rosen /^2.
Vlucht niet meer metter harten /^3.
Maer siet aen dese smarten
Die ick nu langh verdraegh. O Heer! en laetje^5-6.
Niet kennen aen een bevend Meye-blaetje.
Ick ben te swack / en ghy te sacht van moede /^7.
Streckt over my dan uw' vergulde roede.

1. Bruydegom lief is Christus, de bruidegom der godgewijde maagd
uyt duysend uytverkosen: vgl. Hoogl. 5; 10

2. Blanck en blosende: wit en rood; symbolische kleuren voor onschuld en lijden (vgl. blz. 109), maar ook voor lichamelijke schoonheid

3. meer: nog langer
metter harten: met Uw liefde

5-6. en (negatie) laetje Niet kennen aen: wees tegemoetkomend ten opzichte van

7. deze regel versta men zo, alsof erop volgde: dan dat gij nièt tegemoetkomend...
sacht van moede: zachtmoedig
met de vergulde roede wordt de genade bedoeld