Madrigalia

[p. 108]

XVII. / Prima parte

Due rose fresche, e còlte in Paradiso
L'altr' ier, nascendo, il dì primo di Maggio,
Bel dono, e d'un amante antiquo e saggio,
Tra duo minori egualmente diviso;
Con sì dolce parlar, e con un riso
Da far innamorar un uom selvaggio;
Di sfavillante ed amoroso raggio
E l'uno e l'altro fe' cangiare il viso.

Luca Marenzio, 5de boek a 5 (uitg. Einstein dl. II, blz. 90). De tekst van XVII is een sonnet van Petrarca.

Eerste deel

Twee rozen, pas ontloken, en geplukt in het paradijs,
Eergisteren, bij het aanbreken van de eerste dag van mei,
Werden, als schone gift van een minnaar oud en wijs,
Tussen twee jongere minnenden gelijk verdeeld,
Met zo aangename woorden en zo'n glimlach,
Dat zelfs een wilde in liefde zou ontvlammen;
Met stralende en amoureuze gloed
Deed dit zowel de een als de ander van gezicht veranderen.

[p. 109]

Due Rose. Vers. 14.

Twee schoone Rosen wel te saem gebonden^1.
Heeft aen mijn ziel mijn beminden gesonden /^2.
D'een witter als de sneeuw' / en d'ander blosend /^3.
Zulcks sijn levrey daer is sneeuwigh en rosend /^4.
Die hy droegh gaf hy my met sulcken lachje^5.
Dat ick verlieven most op 't scharpe drachje /^6.
Volght Iesum na / sprack hy / en leeft eenvuldigh /^7.
Van leven suyver / en van lijden duldigh.^8.

1. wel te saem gebonden: in één schoon ruikertje

2. beminden: geliefde (sc. Christus)

3. blosend: rood; wit en rood symboliseren resp. onschuld en bereidheid tot lijden (vgl. Hoogl. 5; 10)

4. zulcks: gelijk
levrey: dracht, kenteken (door Zijn dienaren gedragen) daer heeft geen plaatselijke bet.; ter veraanschouwelijking
rosend: rood

5. r. 5 is onduidelijk. Hy tweemaal drukfout voor het of ze? Lees dan achter r. 4 een punt
sulcken: zulk een

6. verlieven most: wel verliefd worden moest
't scharpe drachje: het scherpe, stekelige vrachtje (d.i. de rozen)

7. eenvuldigh: eenvoudig (vgl. ‘wel te saem gebonden’)

8. van lijden duldigh: gelaten in het lijden (vgl. r. 3)