Hemelryck dat is Lof-sangh van 't Rijcke der hemelen
(1621)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij'twelck eertijds beweeght heeft Adrianum rechter van Nicomedien tot het gheloof ende martyrie ons' Heeren Iesv Christi
Eenentwintichste Ghedicht.Adrianus bidt den Griffier Notule te vvillen houden van syn Bekeeringhe. Ende dat voor eerst tot sijn eyghen selfs profijt, ten vvelcken eynde hy hem voor ooghen houdt, den arbeydt ende ydelheydt van't Hoffelijck leven, ofte gunst der Princen; Ende ter contrarien de volligheydt ende gestaedigheydt vande vrintschap Godts. Ten anderen oock, omme daer van den Keyser te vervvittigen. Item hy leyt het svvaerdt ter neer, met alle het Rechterlijck ghevvaedt. Beclaeght vvederom sijn misdaedt; Verheft de genade Godts, Ende toont sich boet-vaerdigh. Maer op dat hier van blyck, soo wil ick Heer Griffer,
Die hier tot deser uyt de woorden hebt staen hooren,
Dat ghy al 'tavontuyr, van achteren tot voren,
Sult stellen by geschrift: voor eerst om u profijt
Daer mee te mogen doen, Indien ghy immer zijdt
Een mensch van goedt bescheydt, een Man van cloucke sinnen.
O vytvercoren vrindt! die ick oprecht beminne,
| |
[pagina 83]
| |
Mijn hulper inde banck, mijn Boeder in het Hof;
Wat Ga naar margenootlavontuyr, wat danck, wat goedt, wat eer, wat lof,
Wat ist toch voor profyt daer wy met all' ons' crachten,
Siet nu soo langen tijdt, naer hoopen en nae trachten?
Wy dienen onsen Prins, en hangen van syn mondt
Eer hy die opendoet, syn wy bereydt terstondt
Te volgen syn bevel, te doen naer syn geboden.
Als Ga naar margenootmons tot Feest of Spel de vrinden somptijdts nooden,
Wy weygeren te gaen, alleen maer om tot lust
En dienst van hem te staen. Wy derven onse rust,
Gespeent van alle vreugt, van Maelen van Bancketten;
Om slechts op syn geneught, en syn onthiet te letten.
En dat weer alle daegs, met een gestaege wacht
Van 'sMorgens voor de Son, tot 'sAvondts inde Nacht.
Chameleons gewijs soo stellen wy ons wesen,
Naer dat syn aensight is tot blyschap of tot vreese.
Heeft hy een vrolijck uyr, wy toonen bly gelaet;
Grimt hy by avontuyr, wy moeten metter daedt
Met ombeweegt gemoedt, het voorhooft soo vervouwen,
Bewijsen sulcken roedt van gramschap of van rouwe,
Als of ons waer gebeurt het aldergrootste leet.
Vougt hier by desen noch, dat ons het beste cleedt,
'Twelck wy naer onse lust wel anders souden dragen,
Naer syn bedurven sin of ydel welbehagen,
Iae dick nae syn levrey moet syn gefatconneert.
Maer dat mijn aldermeest, och leyder! nu wel deert,
Is dat wy Officiers naer't laecken oft naert prijsen
Van syn beroerden Geest, ons vonnis moeten wijsen.
Nu sparen die misdoedt, en syn alsiende blindt:
Nu storten 'theyligh bloedt, en blijven 'sKeysers vrindt.
| |
[pagina 84]
| |
Doch vrindt op die manier, gelijck de Princen plegen.
Dan als ghy nu al schier de vrindtschap hebt vercregen,
Wat hebdy dan al vets gewonnen en gevaen?
Hoe wanckelbaer is zy? hoe haest is zy gedaen?
Hoe breuckel, en hoe los? hoe rasch zydt ghy vergeten?
Den eenen dagh opt hooghst' aen 'sKeysers zy geseten,
Gestreecken, en gestreelt; des anderdaeghs berooft
Van al u avontuyr, Iae dickwils van u hooft.
Gaet nu en boudt op't Ys; Gaet heen betrout de Hoven.
Veel liever, sydt ghy wijs, soo stiert u hert naer boven.
Siet eens daer ghy nae tracht, nae loopt so meenighIaer,
Cunt ghy op desen dagh becomen, wildy maer.
Doch met meer vastigheyts, end' in alsulcker vougen
Dat uw' geheele siel in alle haer genougen
Sal blijven gans versaet. Want huyden eert noch nacht
Werdt ons de vrindtschap Godts, van selfs thuys gebracht.
Want cansen syn ons dit! wat rijcke avontuyren!
Een vrindtschap van een Godt, die eeuwelijck sal duyren.
Een vrintschap van een Heer, die niemandt en bedriegt,
Die nu noch nimmermeer syn vrinden en ontvliegt:
Die naemaels eeuwigh is, en hier soo lang sal blijven,
Tot dat u quaede wil hem selfs eerst sal verdrijven.
Siet nu dit groot weldaedt, doet hy ons bieden aen.
Soo veel als mijn aengaet, Ick ben alree beraen
Dit als een hooghste goedt van ongemeten waerde,
Voor mijn voorgaenden dienst, en 'sKeysers Hof t'aenvaerden.
En dat, opdese plaets: en dat, van deser uyr.
Gelijck ghy nu een vrindt, en een getrouw' gebuyr,
Mijn altijdt sydt geweest in rechten en daer buyten;
Soo'n soud ick uwen Geest niet gaerne buyte sluyten:
| |
[pagina 85]
| |
Op dat gh'in desen oock my tot een meegesel
Mooght wesen vant geloof, en vluchten voor de Hel,
En hier oock niettemin voor Satans loose netten.
Doch hebdy des gheen sin, soo'n wilt my niet beletten.
Niet dat ick juyst begeer daerom indien ghy blijft
In doolingen versteent, in ongeloof gestijft,
Dat ghy voorden Tyran mijn saecken sult bedecken.
Neen, neen 'ken wil dat niet, want hoe sou my dan strecken
De doodt, daer ick nae tracht, tot betering en boet
Van mijn moordaedigheyt end' uytgestorte bloedt.
Maer dit begheer ick slechts, dit wil ick hier maer seggen:
Dat ghy mijn met onrechts, of met verkeerde dreggen
Van vrindtschap pogen sult te trecken van het best,
'Twelck ick nu heb aenvaert. Aengaende voorts de rest;
Soo wil ick herde wel, dat ghy in uw' ding-taelen,
Die flus gehouden syn, mijn Naem oock sult verhaelen:
Niet als een rechter nu, maer onder dese schaer,
Als een geloovigh mensch, en als een Martelaer.
Siet hier, daer leyt het swaerdt, daer syn de roode Roeden:
Z'en sullen nu voort aen mijn siel niet meer bebloeden.
Daer leyt met eenen oock het Rechterlijcke cleedt.
'Kverclaer u, Heer Griffier, dat mijn gheen dingh soo leet
Of is of wesen kan, dan dit ick de geboden
Des Keysers oyt volbracht, ten dienst van syne Goden.
Ick weet nu alte wel, wat dit voor Goden sijn:
De Ga naar margenootnDuyvels vande Hel, de Beulen vande pijn,
Die Godts verbolgen Handt, hier nae sal doen betaelen
All' die ten lesten toe van syn Geboden dwaelen
Met een verdrayde sin. Och! wat geluckigh lot,
Van Liefde en van minn' heeft my de goede Godt,
| |
[pagina 86]
| |
My, my onwaerde siel! op huyden doen verschijnen?
Mijn Hert cant vatten niet, mijn dunct dat my verdwijnen
De sinnen van mijn Lijf, de crachten van mijn Geest.
Aen my, syn soen te bien! aen my, die ben geweest
Een soo bebloeden dier, en vyandt synder Kercken!
Och! dat de Werelt hier, dat alle menschen mercken
Syn goedertierentheyt; en met wat groote maet
Dat syn Ga naar margenootoBermhertigheyt syn recht te boven gaet.
Och! dat hem d'Engelen voor mijn daer over eeren.
Maer Ga naar margenootpwat sal ick den Heer hier vooren wederkeeren?
Doch van syn eygen goedt: Ga naar margenootqvan mijn en hebb' ic niet.
Och! of hy sich weerom te vreede stellen liet,
Dat ick sou nemen aen een Kellick uyt te drincken,
Die hy my nae syn sin believen sou te schincken;
Al waerse niet dan Myrrh niet anders als een Gal,
Soo weet ick datse my als honigh wesen sal.
Ick ben een Christiaen: en sal tot allen tijden,
Dien tijtel houden staen, dien Naem gestaegh belijden,
Dit is voor daen mijn Roem, mijn Adel en mijn Lof:
Mijn Coning is den Heer, syn Hemel is mijn Hof,
Mijn Stadt, en mijn Palleys; daer Ga naar margenootrjooct mijn siel te wesen.
Hier voor sal ick gheen straf, gheen duysent dooden vreesen
Dit sal ick opte banck dit sal ick in het vier
Vercundigen ten danck.
|
|