Hemelryck dat is Lof-sangh van 't Rijcke der hemelen
(1621)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij'twelck eertijds beweeght heeft Adrianum rechter van Nicomedien tot het gheloof ende martyrie ons' Heeren Iesv Christi
[pagina 45]
| |
En hoe en sou de geur van soo veel soete planten,
Niet ver te boven gaen de reucken van Levanten?
'tVerschil is al te groot: den Hysoop die daer cruypt,
De Lely die daer bloeyt, den Balsem die daer druypt,
Syn van alsulcken lucht, dat alle de Perfuymen,
Van heel Arabia daer voren moeten ruymen.
Oh: Ga naar margenootealderschoonste Vrou, Oh alderreynste Bruydt,
Met recht waert ghy wel eer verleckert op dit Cruydt,
Als gh'uwen Bruygom badt, dat hy u wilde trecken,
Tot daer syn Nardus groeyt, en daer syn Gommen lecken;
Tot daer syn Rooselaer gestaedigh staet en bloeydt;
Iae daer syn eygen Naem niet dan van Oly vloeydt.
Hier mee soo werdt ghy nu geduyrighlijck bedropen.
Seer wel, versaet u vry; maer doedt ons mede loopen,
Soo ghy geloopen hebt, met een gelijcke vlucht,
Naer d'aengename geur van dese soetste lucht:
Daer al het Lovergras, de Heesters, en de Struycken,
Niet dan van Specery en van Muscaten ruycken.
De Ga naar margenootfcleederen selfs oock, daer meede syn vereert
D'inwoonders van dat Landt, soo soet geperfumeert
Met Myrrh' en met Caneel, met Wyeroock en met Gommen,
Dat zy te boven gaen den reuck van all' de Blommen,
Die eertijdts inden Hof van Eden syn geteelt.
Soo dat den Coninck selfs (dit dient hier niet geheelt)
Wanneer hy hem ter neer geleyt heeft om te slapen,
Vyt haeren Ga naar margenootgNardus reuck syn wellust oock sal rapen.
Ist dat ghy gaerne dan Perfuym of Muscus ruyct,
Soo laet niet als een Man, off schict dat ghy gebruyct
Het middel van Geloof, waer door ghy mooght geraecken
Daer desen soeten reuck u eeuwigh sal vermaecken.
| |
[pagina 46]
| |
Ga naar margenoot+De blyschap die den Heer heeft voor de Smaeck bereydt
Ver boven het begeer; heb ick nu al voorseyt,
Wanneer ick u terstondt verthoonde de Bancketten,
Die hy uyt milde grondt syn vrinden voor sal setten.
Maer van alsulcken dranck, en van alsulcken spijs
Die waerdigh weesen sal de staet van't Paradijs.
Ga naar margenoot+Hier uyt soo speurt nu oock, de weelde van't Gevoelen;
Dan wacht u wel alhier van vleesch, off lust van boelen
Te dencken immermeer; want al dat met het beest
Int leven hier wel eer ons is gemeen geweest,
Sal uyt dat saligh Landt, daer wy soo hoogh geresen
Met d'Eng'len Ga naar margenoothsullen syn, geheel verbannen wesen.
Maer 'tsal wellusts genough voor ons gevoelen sijn,
Als dat het sonder Ga naar margenootisiect, smert, strammigheyt of pijn
Sal wesen t'alder tijdt; als dat het niet vermagren
Van Teering of van Coorts, en sal of van Podagren.
Ga naar margenoot+Iae, dat noch meerder is als datmen nimmer yedt
Van crancheyt of van sucht, van quelling of verdriet
Aen lichaem of aen leen, ter werelt kan bedencken,
Dat daer de vrinden Godts int minst' sal cunnen krencken.
Daer Ga naar margenootkquetst geen maen by nacht, daer brant geen son by daeg:
Men claegt daer van gheen hooft, men kreunt daer van geen maegh.
Daer druypen nimmermeer Catharren inde Tanden,
Daer is gheen Chyragra, daer syn gheen cromme handen;
Gheen Gicht, geen Flerecijn, noch geenderhande Coorts:
Want Febris, dat ghy't weet, en kan met haere Toorts,
Met haer vergiftigh vyer, tot desen Hof niet comen.
De lucht is veels te soet. Och! hoe sal dit wel vromen
Die goede Burgery? Hoe sal haer wel 'tgevoel
Hier werden door verfraeyt, ter wijl't haer even koel,
| |
[pagina 47]
| |
Altijdt al even frisch al even versch sal blijven?
Ga naar margenoot+Hoe hoogh, hoe Ga naar margenootlflux, hoe snel, hoe vlytigh dat sy drijven
Door't ongeeynde Huys, door d'ongemeten Sael,
Vant d'eersten dorpel af, tot d'alderleste pael;
Soo'n sal nochtans daerom hen 'tlichaem niet vermoeyen, Ga naar margenoot+
Of eenen droppel sweets van't saligh aensight vloeyen.
Want recht als daer de siel, hen staen sal onder Godt,
Soo Ga naar margenootmsal hen 'tlichaem oock naer wil en naer gebodt
Van hun verlichten geest soo vlytelijck verroeren,
Dat het soo rasch gedacht, soo rasch sich sal vervoeren
Oock in een oogenblick, naer datter werdt geboon,
Van d'een tot d'ander endt, van d'ombepaalden throon.
Dees' overmoeyde cracht sal hen dus eeuwigh duyren,
Soo seer, dat gheen Ga naar margenootnbeschot, noch gheen getal van muyren,
Hoe veel daer mochten syn tot hinder en belet,
Oock vande helsche macht rondtom haer lijf geset,
Haer oversnelle vlucht int minste sal bedwingen. Ga naar margenoot+
Zy sullen over al doorboren en doordringen;
Niet sonder groote lust voorseecker van't gevoel,
'Twelck inde snelle vlucht en 'tonvermoeyt gewoel
Sich boven maeten seer sal juygen en vermaecken.
Hier by compt noch te meer, het aldersachste Laecken Ga naar margenoot+
Van Sijd' en van Fluweel, daer mee zy syn gecleedt;
En noch schier boven al, den Ga naar margenootodouck daer meed' het sweet,
De tranen, en het bloedt, den Heer hier van haer oogen,
En daer van all haer leen, sal wisschen en sal droogen.
Och! alderfijnsten dwael wy'en sou toch wenschen niet
Alhier met weynigh smerts, alhier met cort verdriet,
Beschreyt, bebloedt te syn, jae selver oock te branden
Om daer te syn gedroocht van u, door Godes Handen?
| |
[pagina 48]
| |
Siet, dit ist Paradijs; Dit is de rijcke schat,
Voor yegelijck bewaert, van weynighe gevat;
Om datze dien, Helaes! betoovert door de vloucken
Van Werelt, Hel, en Vleesch, onwaerdigen te soucken.
|
|