Hemelryck dat is Lof-sangh van 't Rijcke der hemelen
(1621)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij'twelck eertijds beweeght heeft Adrianum rechter van Nicomedien tot het gheloof ende martyrie ons' Heeren Iesv Christi
[pagina 18]
| |
Nu vought hier oock noch by, en seecker wel te pas,
Om alder menschen geest noch beter te verwecken,
Om yder minst en meest noch stercker nae te trecken:
Dat dit oneyndigh rijck gheen woestigheyt bevat;
Maer rondtom is gelijck een wel Ga naar margenootybeboude Stadt:
Daer 'tgroote Babylon in lang voorleden tijden,
Daer Romen niettemin met all' haer Pyramijden,
De Stadt Ierusalem met al wat daer aencleeft,
Van waerde voor vervalt, in't minst niet by en heeft.
De Stadt is heel Ga naar margenootzvergult, de straeten claer van goude
De muyren syn Saphhyr, de wallen Amarouden:
Iae selfs het grondt gebouw' (waer is het oydt gehoort?)
En is niet dan gesteent. van Paerlen, yder poort:
Tot boven toe vervult, van alderhanden zeegen;
Op d'alderhooghsten Ga naar margenootaBergh getimmert en gelegen:
Soo dat ze is bevrijt van nevel en van roock,
Van regen en van windt, en donder-vlagen oock.
Men isser niet beducht van schaedelijcke beesten;
Gesuyvert is de Lucht; daer syn geen Ga naar margenootbboose geesten,
Geen vuyl' Harpyen mee; Men hoorter geen geschreeuw'
Van Raven of van Cray, van Nachtuyl of van Meeuw'.
Int Ga naar margenootcviercant leyt de Stadt: (dit dient u oock te weeten)
Gelijck haer lengten is, soo is oock juyst haer breette;
Haer hooghte niettemin: Want soo gelijck haer goedt,
Oneyndigh is van maet, en eeuwigh is van spoedt;
Soo is het noch daer toe, van d'alderhooghste waerde.
Daer is gheen wacht van doen, gheen knechten noch gheen gaerden:
De palen syn in vree, Ga naar margenootdde gansche Burgery,
En ken noch twist noch wee, en ken gheen slaverny.
| |
[pagina 19]
| |
Is teenemael Ga naar margenootebevrijdt van wetten Ga naar margenootf en van Ga naar margenootgsonden,
Bevrijdt oock voor de Ga naar margenoothdoodt, bevrijdt voor alle wonden,
Bevrijdt van alle Ga naar margenootinoodt: soo datmen nimmermeer
Daer roupen sal om broodt, daer clagen sal van seer,
Van arbeydt of van sweet, van slaepen of van waecken.
Gheen vyandt kan de Stadt, gheen list de poorten raecken;
Die altijdt Ga naar margenootkopenstaen, tot twaelef int getal;
Soo lang tot dat de schaer geeyndight wesen sal,
Die tot syn Burgery den Coninck heeft verkoren:
Van Ga naar margenootlHeydenen, van Ioon, van Blancken en van Mooren,
Van alderley geslacht, van alderhande Landt;
Dat hier maer slechts nae tracht: want siet van alle cant
Heeft hy tot desen end', doen openen de muyren
Tot twaelef poorten toe die altijdt sullen duyren,
Soo lang de werelt duyrt. Iae 'tis sijn liefste Ga naar margenootmwensch,
Dat oock niet eene siel, niet een geschapen mensch,
Wie, waer, wanneer ze syn, 'tsyn mannen het syn wijven
Hier van verloren gaen, hier uytgesloten blijven.
Niet dan die willens dwaelt, en voor't gebaende padt,
Een nieuwen wegh verkiest, naer dese rijcke Stadt.
O schoon Ierusalem! O eeuwigh Hemelsch-Roomen!
Ghy sydt alleen Ga naar margenootngegrondt, all' d'ander steeden stroomen,
Nu dus nu soo bemuyrt, nu breedt nu nauw' belendt:
Ghy sydt alleen geboudt, op sulcken Fundament,
Ghy sydt alleen omringt, met sulcken slagh van wallen,
Dat u niet eene steen ter aerden en can vallen.
Oh! neen, niet eene steen. En hierom ist geweest,
Dat all' de vrinden Godts met een ontsteecken geest,
Soo seer naer u verlangt; Iae selfs om dese reden
Noydt in getimmert huys, noydt in geboude Steden
| |
[pagina 20]
| |
Wonachtigh Ga naar margenootowilden syn: maer niet als in een Tent.
Ghy laeght hem inde sin; het was uw' Fundament.
V vast geheyde grondt, die zy hier door begeerden:
Waerom dat zy 'tgebou van hout en steen ombeerden.
Hoe wel dat hen hier liep wel dryemael langer Glas;
En dat den Hemel daer, hen noch gesloten was.
Ons leven is vercort, den Hemel staet nu open;
Soo dat met meerder reen, wy daer nae moeten hoopen.
|
|