Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1002]
| |
SPaensch Avila! weest blijde,
Op desen blijden dagh:
Wanneer m'in d'ouden tijden
Tot uwent lijden sagh
Voor Christo den Behoeder,
Een ongehoorde pijn,
Twee Susters, met een Broeder,
Vincent, Christeet, Sabijn.
Na datmen uytgetrocken
Hen hadde all' de le'en,
Zoo dede men hen bocken
Ter aerden op een steen;
En op de hoofden smijten
Met hamers, slagh op slagh;
Tot datmen 't becken splijten,
En 't breyn verspreyen sagh.
Men liet de leden legghen
| |
[pagina 1003]
| |
Te velde voor 't gediert.
Maer na de tuyghen seggehn,
Zoo werd hen toe gestierd
Als tot een Sauvegaerde
Een schrickelijck Serpent;
't Welck hen een wijl bewaerde
Te velde ongeschend.
Tot daer een valschen Jode
Om die te schennen quam;
Maer wierd belet van Gode,
Gelijck hy wel vernam,
Door middel deser slanghe:
Die hem vloogh om de keel,
En houwen bleef soo langhe,
Tot dat hy toonde beel.
Nu moet ick schuld bekennen,
Riep hy, ick heb gemist.
Wilt van mijn hals toch wennen
Dit monster, IESU Christ!
Des ben ick weer te vreden
Mijn schuld te maken goed,
En graven dese leden
Tot een bereyde boet.
Ja selfs van deser stonden,
Tot dat my haelt de dood,
Zal ick uw' naem oorkonden,
En Godheyd maken groot.
Dies nam hy op sijn schoften,
En groef het heyligh paer:
En quam van sijn beloften
Oock al de reste naer.
Leerd nu aen stomme dieren,
Aen slangen, en aen Jo'on;
U schamen te schoffieren
Het heyligh van de do'ob:
Die naer het vleys gesturven
Zijn voor het Christen kruys,
| |
[pagina 1004]
| |
En na de ziel verwurven
Nu hebben Godes huys.
|
|
