Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1005]
| |
GEgroet zijt Simon en Taddee!
Uutroepers van de lieve vree,
Die IESUS maghtigh en beleeft,
Ons door sijn dood verkreghen heeft.
Wel met goe reen, op eenen dagh,
Den Tempel Goods u vyeren magh;
Terwijl ghy beyde hebt gele'en
Voor Christo op den dagh van he'en.
Want na dat d'een, een goede wijl,
| |
[pagina 1006]
| |
't Geloof gepreeckt hadd' aen de Nyl;
En d'ander op de selve maet,
In 't rijcke land, 't welck van d'Eufraet,
En van den Tiger werdt omrondt,
Verkundight hadde 't nieuw verbond:
Zoo quaemt gh'op 't lest te samen dwersch
Door d'Asiaenen, tot den Pers.
Maer recht gelijck met nieuwe moed,
Met nieuwen yver, nieuwe spoed,
Een werck-man, alhoewel vermoeydt,
Hem tot sijn heyligh avond spoeydt:
Zoo deed g'hier beyde, min of meer.
Des kreeght ghy huyden vanden Heer,
Na dat g' hier waert gestockt, gesaeght;
De kroonen die ghy eeuwigh draeght.
O vrinden Goods! Proficiat!
Besit, geniet de rijcke schat,
Van Goods huys: Draeght den Rechter stock,
Den Roosen-hoed, den gulden rock:
Wanneer ghy maer te weegh en brenght,
Dat ons de winter als sy strenght
Met hagel, vorst, en Noorde wind,
Van kled'ren niet ontdeckt en vindt.
Ghy weet de rest, al swijgh ick stil,
Wat dat ick meen, wat dat ick wil;
Wat dat ick voor een winter vrees.
Geen winter die het teere vleesch,
Aen handen of aen voeten kerft;
Maer winter, die de ziel bederft.
De ziel bederft, wanneer s'haer bloot
Bevind, met al te langhen dood.
Dit is, soo 'k meyn, de sin geweest
Van ouds, wanneermen op u feest
De naeckten te voorsegghen plagh
De wee, op Simon Iudaas dagh.
Den naeckten lijven niet alleen,
Maer sielen wel met meerder reen:
| |
[pagina 1007]
| |
O wat een schaemt! o wat een smart,
Voor hem die soo bevonden werd.
Bevonden naeckt, in d'uer des doods.
Bevonden naeckt in 't oordeel Goods.
Van wercken los, van deughden bloot,
In eene d'alderswaertste nood.
Daer is geen purper, noch geen zy,
Geen camelot, geen peltery,
Geen rood corael, geen Ophir-goud,
Tot baet van dese winter koud.
Alleen het onbevleckte vlies,
Van 't Hemelsch Lam; 't welck voor 't verlies
Van Adams huys, ten lieven danck,
Hem op de Golgotaensche banck
Liet slachten, van genade vol,
Kan ons beschermen met sijn wol.
Hier van is't dat alleen gereedt
Ons werd het schoone Bruylofts-kleed.
Hier toe heeft ons de schaemt gestreckt
Sijns lichaems, als het werdt ontdeckt
Zoo menighmael van't beul-gespuys,
In 't middel van Pilatus huys.
Dan na dien u de rijcke kas
Van dese wol bevolen was,
Zoo wilt als noch door uw' gebe'en,
Ons' naeckte zielen helpen kleen.
|
|
