Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: O lustelijcken boom. pag. 159.
SInght Musa! singht de soete tongh,
Die wijlen uyt ootmoede
Van Christelijcke deughd, bedwongh
Haer reden-rijcke vloeden;
'k Segh Cypriaen die sulcken lof
Begaen, voor 't Africaensche Hof,
Sijn spreken met sijn leven,
Aen Christo quam te geven.
Cecylius was't, door wien hy quam
Te krijghen dese seden.
Zoo dat hy des oock van hem nam
Den voornaem, met goe reden;
En met de voornaem oock de deughd.
Weest welkom Cypriaen! Maer heughd
Met woorden, met exempel,
Te cieren Christus Tempel.
Den leeraer deed 't oock, vroegh en laet;
En socht in alder voeghen,
't Zy Leeck, 't zy Priester, 't zy Prelaet,
| |
[pagina 887]
| |
Sijn roep te vergenoeghen.
Sijn laet, sijn daed, sijn woord, sijn werck,
Was op de maet van Christus Kerck.
Had hy hem slechts in 't dopen
Een weynigh niet verlopen.
Verlopen, doch eer dat de Stoel
Van Petrus, noch gewesen
Het vonnis had op sijn gevoel.
Zoo dat den man mids desen,
De broeder-sucht noch noyt gescheurd,
Noch d'eenigheyd en heeft verbeurdt.
Dan niet te min, met allen,
Beducht stond om te vallen.
Danck heb des Heeren rechter hand!
Die hem van d'aerde ruckte:Ga naar margenoot+
Eer dat noch 't sonderlingh verstand,
Door eyghen sin misluckte.
O groote gunst! o saligh swaerd!
Daer door de ziel hem bleef bewaerd,
Des vyands strick ontvetert,
End' alle smet verbetert.
Verbetert, ja gewassen uyt
Met loogh van rooden bloede.
Dit was het scharpe Borith kruyd,
't Welck hem de vlack vergoede.
Hoe flucks hy oock te sterven was,
Bleeck wel uyt Deo Gratias.
Die by hem werd gepresen,
Zoo saen hy was verwesen.
Man Goods! uw' strijd is schier gedaen;
Uw' loop by na ten eynde.
Zoo datmen door de lopers baen,
U wel ter dood doet seynden.
Maer baen, die u de hooghste prijs
Doen winnen sal van 't Paradijs;
Des ghy met vijftigh kroonen
Uw' Beul wel meught doen loonen.
| |
[pagina 888]
| |
Nu Cypriane! veel ghelucks.
Maer wilt ons oock verwerven,
't Zy wat vervroeghs, 't zy wat vertucks,
Zulcks ons, om wel te sterven,
Van noo te zijn, weet Goods gena.
Want wat te vroegh, of wat te spa,
Kon menighmael ver-ielen
De saligheyd der zielen.
|