Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE LAMBERTUS, Martelaer ende Bisschop van Maestricht.
XVII. September.

Stem: Als 't begint.

DEn tweeden Ian Baptist
Lambertum die 't bestrafte
Misdaed, door arge list,
Een wreede dood beschafte;
Wy loven met dit Lied.
Heer Iezus! wilt ons gunnen,
Te sijnder eeren yet
Te willen en te kunnen.

Hy droegh de Bisschop Staf
Van Maestricht, soo wy lesen,
Eer dat sijn heyligh hraf,
Noch tot een Stadt geresen
Het dorpjen had van Luyck.
En siende inde woningh
Des Vorsts, een groot misbruyck,
Bestraften hy den Koningh.

En seyde: o Pippijn!
Ghy overtreedt de wetten.
Verlaet uw' Concubijn
Elpaisu; en doet setten

[p. 889]

 

De kroon weerom op 't hoofd

 

Plectrudis, uwer Vrouwen,

 

Want diemen trou belooft,

 

Men trou behoordt te houwen.

 

 

 

Lambertus! eer en lof

 

U zy tot allen daghen!

 

Maer 't pluym gestreken Hof,

 

En wil geen straf verdraghen.

 

Elpais, 't vuyle vel

 

Recht weer de roo tonnelen;

 

Om weer, op 't oude spel,

 

Herodias te spelen.

 

 

 

Het geldt u, ja 't voorwaer.

 

't En zijn geen yd'le woorden:

 

Al zous' u voor 't Autaer

 

Des Heeren doen vermoorden.

 

Want s'heeft haer bloedigh les

 

Te vast alree begrepen,

 

En Dodo 't roode mes

 

Te scharp op u geslepen.

 

 

 

't Geschiede min of meer:

 

Lambertus lagh in 't midden

 

Des Tempels, raerden neer

 

Voor 't Autaer, om te bidden:

 

Als Dodo den Tyran,

 

Door opgeswolle moede

 

Sijns zusters, 't leven van

 

Den Bisschop quam bebloeden.

 

 

 

Foey moord! foey snoden boel,

 

Dien man een priem te geven,

 

Die veertigh jaer van Stoel,

 

En tachtigh had van leven!

 

En ghy oock, o Pippijn!

 

Hoe suldy dit verschoonen?

 

Voor die uw' Rechter zijn,

 

En na u werck sal loonen?

 

 

 

Versucht, en roept oock: foey!

[p. 890]

 

Mijn feyt! wat sullen segghen

 

Mijn Moeder, en mijn Moey

 

Geertrudis, ende Begge?

 

Godsaligh alle bey:

 

Wiens deughd ick dorst misbruycken;

 

Van een soo goeden ey

 

Gekipt soo quaden kuyken.

 

 

 

Maer, leyder! hier aen siet

 

Men d'ydelheyd der menschen

 

Die even als een riet

 

Veranderen van wenschen.

 

Pippijn, die Willeboord

 

Zoo onlanghs daer te voren

 

Ontfingh, was die de moord

 

Van Lambrecht, dede smoren.

 

 

 

 

 

't Is waer, van dier tijd af

 

Leydd' hy een droevigh leven:

 

Dan hy en deed noyt straf

 

Den Moordenaren gheven.

 

Ja hiel de snoode vrou;

 

En liet sijn rijcke kroonen

 

Niet aen de echte trou,

 

Maer aen sijn Bastard-zoonen.

 

 

 

Och! stijft ons goeden God!

 

Door Lambrechts goe gebeden:

 

En doet u vast gebod

 

Bestieren onse seden.

 

Niet d'ongestaghe Maen,

 

De leyd-ster vande mallen:

 

Op dat die huyden staen,

 

Op morghen niet en vallen.