Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE EUPHEMIA, Maget en Martelersse van Chalcedonien.
XVI. September.

Stem: O cierelijck cieraet!

EUphemia Princes!
Beminster, van Christus zalighmakend les,
Aensiet de nood// van kleyn en groot,
Verhongerd naer het hemelsch brood.
Verschoontse// en toontse,
Om hoogh// aen't oogh, van Goods meedoogh.
Uw' deugh vermagh// ons van 't beklagh
Te helpen wel op desen dagh.

Op desen dagh, wanneer
Ghy wijlen, verdroegt voor Godes hooghste eer,
Ten lieven danck// de scharpste banck

[p. 885]

 

Van roe, van roock, van stock, van stanck:

 

Van swepen// van nepen,

 

Van gloed// van bloed// van alle boet

 

Die oyt geleen// van Machabeen,

 

Of ergens wierd van menschen le'en.

 

 

 

Die dan met sulcken wee

 

Op d'aerde, den naem haers Bruydegoms belee:

 

Zal nu voor ons// op 't woord haers monds

 

In Goods Palleys// wel krijgen peys,

 

Want seker// den beker

 

Is dier// die hier// door swaerd oft vyer,

 

Tot Godes lof// van 't aerdsche stof,

 

Met mond en hert// verswolgen werd.

 

 

 

Hoe aengenaem en soet

 

Voor Christo, was wel des Magets sterc gemoed?

 

Wanneer sy bad// den Hemel, dat

 

Van 't wild gedierd// toch niet gevyert

 

Haer leven// en bleve.

 

Maer deur// 't verscheur// haer ziel te beur

 

Vervallen sou// aen die haer trou,

 

In 't doopsel bad// ontfanghen had.

 

 

 

't Gebed en was nau uyt

 

Gesproeken, of siet des Heeren reyne Bruyd

 

Kreegh van een Beer// noch min noch meer,

 

Als eene wond// des sy terstond

 

Haer wangen// liet hanghen,

 

En bood// de dood// haer open schoot,

 

Maer met gelock// de ziel vertrock,

 

Na 't rijckste pand// van 't hooghste land.

 

 

 

Euphemia! goe reys.

 

Den Hemel, sal graven doen uw' Maegde-vleys,

 

Te Calcedoon// daer 't even schoon

 

Verwachten sal// het laatste Dal,

 

Bedropen// belopen

 

Met blom// en gom// wilt dan weerom

 

Ons helpen met// u lief gebed,

 

Tot onderstand// van Godes hand

[p. 886]

 

 

 

Voor al, dat hy de grond

 

Ons stercke, van 't oude Katholijck verbond.

 

't Welck nu ter tijd// met sware strijd

 

By ons wel herd// bevochten werd.

 

Maer stutse// beschutse,

 

En veld// 't gheweld// 't welck haer ontsteldt.

 

Gelijckmen weet// dat ghy wel deedt,

 

Het nieuwe les// van Eutyches.