Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 881]
| |
Stem: Schoon Diamant, p. 875.
PRijst wel te recht,
Cornelium Goods knecht,
Die met een kloeck gevecht
Wett'lijck gestreden;
Verkreghen heeft
Van die ten Hemel leeft,
En loon na wercken geeft,
De soetste vrede.
Des wy nu sijn gebeden,
Besteden// Helaes! voor ons die noch te veld,
In't middel zijn gesteld
Van 't vyand'lijck geweld:
Dat wy de wereld oock,
En met haer 't helsche spoock
Te saem vertreden.
Goods dienaer had
De Stoel, daer voren dat
Den Salighmaker bad,
Niet langh beseten:
Wanneer hy deur
Des Keysers wreede keur,
Daer uyt wierd, met getreur
Des volcks, ghesmeten,
Naer d'oude stad, te weten,
Geheten// wel eer de Hondert Celle strand.Ga naar margenoot+
Daer hy door onderstand
Van Cyprianus hand,
Tot troost van sijn verdriet,
By Goods genade niet
En bleef vergeten.
| |
[pagina 882]
| |
De steene borst
Doch van den Roomsche Vorst,
Door onversaden dorst
Des bloeds, ghedreven:
Heeft korts daer aen,
Benijdende 't vermaen
Des troosts, aen hem gedaen,
Gebod ghegeven:
Als datmen 't oude leven
Geheven// van daer, uyt sijn verbanne Cel,
Op 't Keyserlijck bevel,
Maer voor den Bisschop, wel
Tot dooddelijcker roe,
Na 't Capitoly toe
Weer sou doen sweven.
En suldy dan
Zeght eens, onaerdigh man!
(Sprack hier den roo Tyran)
U niet bedaren?
Of wildy noch
Het ingenomen sogh
Van 't Nazareens bedrogh
Niet laten varen?
Flucks! ghy sult my verklaren
Met waren// gestaefden eede, wat verraed
Ghy op de Roomsche staet,
Met Cypriaen uw' maet,
Midsgaders op de Goon,
(Gelijck ghy zijt ghewoon)
Hebt willen baren?
'k En heb, o zoon!
Noyt brieven van uw' Throon;
Maer van des Heeren kroon
Wel dick gekreghen.
Het eel gheslaght
Der Christenen verwacht
Van Godes groote maght
| |
[pagina 883]
| |
Al meerder seghen.
Verstaetse slecht te deghen,
Een seghen// verdient door 't roo-vergoten bloed
Van Christus, die ons doet
Versmaen al 's werelds goed;
Zoo dat de gantsche aerd
Niet eens de pijne waerd
Is t'overweghen.
Hier van, en wes
Noch verder 't Christen les
Belanght, hebb' ick vijf,ses-
Mael tingh ontfanghen.
End' hier gebood
Den fellen Vorst, met lood
Te slaen wel blau en rood
Des Priesters wanghen:
Men deed' na sijn verlanghen.
Eer lange// doch weer, niet sonder tand-geknars,
Riep hy wel luyd en dwars:
Sa! Datmen hem na Mars,
De ermen alle bey
Wel vast gevleugelt, ley
Met snelle gangen.
En dat hy daer,
Sijn God, en wet te gaer
Verloochen; en 't Autaer
Van Mars vereere.
Of by gebreck
Van dien, den harden neck
End' ongerijmden beck
Door 't swaer ontbeere.
Och Prins! den vrind des Heeren
En deeren// uw' dreygementen niet een gruys.
Sijn liefste wensch is't kruys.
Doch moet uw's hopmans huys,
Ghenesen vande jicht,
Tot Christus helder licht,
| |
[pagina 884]
| |
Noch eerst bekeeren.
Leyt nu schavuyt!
Den Paus ter poorten uyt:
Maer denckt noyt sijn geluyd
Te sullen smoren.
Want God sal d'eer
Van sijn besturve Leer,
Doen klincken al te seer
In 's werelds ooren,
Hierom draeght hy een Hooren.
Een Hooren// segg' ick, recht als een eygen pand,
In sijn gepalmde hand,
Op dat al 't aerdsche land,
't Behulp van sijn gerijf,
Tot heyl van ziel en lijf
Zou moghen hooren.
|
|