Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 825]

S. IRENEUS en ABUNDUS, Martelaren Christi.
XXVI. Augusti.

Stem: Noyt sulcken liefd', p. 299.

DE waerde vrou
Concordia van Romen,
Was uyt den rou
Des aerdbooms nu ghekomen
Tot d'hooghe wal
Van d'alder-blijdste woningh;
Daer't groote Al
Haer gaf de rijckste kroningh.
Maer haer lichaem, door de dood,
Soo dier in Godes ooghen,
Lagh gewurpen in een goot,
Met steenen neer ghewoghen.

Och wat verscheeld, in wil en wensch,

Het oordeel Goods wel vanden mensch?

Dat Gode rijck
End' achtbaer is van waerde;
Is niet dan slijck
En vuylicheyd voor d'aerde.
En dat weerom
De wereld plagh te achten,
Is gruys en grom
In d'Hemelsche ghedachten.
't Bleeck wel aen Concordia,
Die d'aerde soo verfoeyde;
En nochtans door Goods ghena
Zoo lieffelijcken bloeyde.

Och wat, Ec.

Maer Irenee,
En met hem van ghelijcken

[p. 826]

 

Abundus, dee

 

De plompe wereld blijcken

 

Haer mis verstand:

 

Als sy, met 's levens kosten,

 

Het heyligh pand

 

Uyt slijck en dreck verlosten.

 

Schaemt u, wel met groote reen,

 

Onvroedsten der Tyrannen!

 

Dat ghy sulcke waerde leen

 

Van d'aerde dorst verbannen.

 

Och wat, Ec.

 

 

 

De Ridders bey

 

Begroeven, naer behooren,

 

Met soet gheley

 

Van Kerckelijcke Choren,

 

't Eerwaerdigh Lijck.

 

Daer voor sy wederomme

 

Van Godes Rijck

 

Verkreghen d'eelste blommen;

 

Mids dat hen Valeriaen

 

In d'eyghe selve goten,

 

Daer het Lijck was uytghedaen,

 

Moordadelijck dee stoten.

 

Och wat, Ec.

 

 

 

Vaerdt, eelste mans!

 

Vaert wel tot allen tijden,

 

Met sulcken krans

 

Als ghy bequaemt, door't lijden.

 

Ey lieve! doet

 

Ons door, u voorschrift leeren,

 

't Oprechte goed,

 

Met rechte keur waerderen.

 

Op dat wy geen swart voor wit,

 

Noch quaed voor goed en kiesen:

 

En daer over 't rijck besit

 

Van 't hooghste goed verliesen.

 

Och wat, Ec.