Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 827]

SS. CAESARIUS Arelatensis, en EUCHERIUS Lugdunensis Epicopi.
XXVII. Augusti.

Stem: Een Seraphijnsche tonghe.

[p. 828]

HOe'n hebdy geen meedoghen
Eucheri! met dit wijf,
Die ghy soo krom geboghen
Hier siet door 't gansche lijf?
Toont liefde; En wilt raken
Haer leden maer eens aen;
En God sal haer vermaken,
En weer recht op doen gaen.

Dus sprack eens, over straten,
Den Bisschop, soo 'k bevin,
Van 't oude Arelaten,
Caesariusi, uyt min
Van Vaderlijck meedoghen.
En Christus deed gestand,
Door Goddelijck almoghen,
Het raken vande hand.

Eucherius verwondert,
Riep: Vader dit 's u werck:
Die God dus uyt besondert,
In 't middel van sijn Kerck,
Met gunst van wonder-daden.
Want ick tot noch toe niet
En was in al mijn paden
Als een gedreven ried.

En d'ander weer daer teghen:
Eucheri! God zy lof,
Dat wassen moet den seghen
Van een soo milden hof.
't Was wel ter goeder uren,
Dat Godt u my toe sond;
Om met soo rasschen curen
Te helpen sulcken wond.

[p. 829]

 

 

 

Van nu voort-aen bekeer ick,

 

Caesari! meer en meer,

 

Maer efster protesteer ick

 

Voor u, en voor den Heer,

 

Dat ghy mijn hand bedroghen

 

Hebt, tot een instrument,

 

Daer 't Goddelijck vermoghen

 

Uw' mond alleen in kend.

 

 

 

Ick heb van uwent weghen,

 

De kranckheyd aengetast,

 

Door hem quam dan den seghen,

 

Van wien dat quam de last.

 

Dus schrijft een goeden Schrijver,

 

Wel met een quade pen.

 

Maer helpt my met uw' yver,

 

Want ick een sondaer ben.

 

 

 

Och! ghy waert beyde heyligh.

 

Het bleeck wel aen de twist:

 

Want hielt uw' zielen veyligh,

 

Door sulcken goeden list.

 

Maer wil ick d'oorsaeck geven

 

Van 't uytgewrochte goed?

 

't Was d'een sijn heyligh leven,

 

En d'ander sijn ootmoed.