Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 534]
| |
Dat wy van Godes wet
Noyt wegh en drijven.
Quirijn den trousten knecht
Van Christus knapen,
Had nu een wijl berecht
Sijns meesters schapen,
Aen 't overzeesche land
an Sclavonijen;
Als hem de helsche hand
De dood dee lijen.
Men bond, met veel gheschals
Van wreede beulen,
Hem om den ouden hals
Een steene meulen:
En deed' hem vande brugh
In't water plassen,
Om aen den swaren rugh
De dood te rassen.
Maer God, het hooghste goed,
(Tot schaemt der beulen)
Bedwongh de water-vloed,
Weerhiel de meulen,
De marmer werde licht;
En 't water stremde,
Soo langh des mans bericht,
Sijn volck bestemde.
Den oever stondt beset
Te weder sijden;
Van Christen schaer, die met
Een medelijden
Vergadert waren, om
Te sien vol-enden,
De Bisschoplijcke blom
Sijn lest' ellende.
End' hy: Mijn lief Gemeen!
Wilt staende blijven.
Siet hier de meule-steen,
| |
[pagina 535]
| |
Op't water drijven.
En vreest te sterven niet,
Ter goeden trouwen,
Voor hem, die ghy hier siet
De dood weerhouwen.
Maer Heer! na dien uw' maght
Nu is gebleken,
Soo'n laet de roose-draght
My niet gebreken.
Mijn ziel verlanght voortaen,
Van d'aerdsche kusten,
Na 't lieve land te gaen
Van uw' wellusten.
Ey laet de meule-steen
Toch weerom swaren;
En 't water, als voor heen,
Sijn vocht bewaren.
Op dat, door uw' gena,
Van 't vleesch ontbonden
Mijn ziel, ten Hemel ga,
En 't lijf te gronde.
God nam het lief gesmeeck
Des mans in waerde,
Soo dat het water weeck,
En 't marmer swaerde.
't Ghewight te gronde viel
Van d'aerdsche leden:
Maer d'alderschoonste ziel
Klom na de vrede.
Klimt op, ter goeder uer!
Na Godes glory:
Maer laet uw' soet en suer,
Ons tot memory.
Bidt dan Quirijne! bidt
Dat onse wanghen,
Na Godes rijck besit
Gestaegh verlangen.
|
|