Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 536]
| |
[pagina 537]
| |
OUd-Vader van Mileven
In Africa, Optaet!
Wat moet ick van Geneven
Gevoelen! goed of quaed?
Sy roept haer Reformeringh
Te sijn een Hemels werck:
Haer woord d'oprechte leeringh,
Haer Stoel de ware Kerck.
Soo dee te mijnen daghen
Noch min noch meer Donaet,
Als hy de wereld waghen
Dee met sijn nieuwe praet:
Den Tempel was gevallen,
En Christus had by hem,
In't Zuyden weer doen stallen
De schapen, door sijn stem.
Ick seyd hier op: Mijn lieven
Donaet! dit's geen bescheyd.
Of toond my eens de brieven
Die Christus Majesteyt
Van nieuws u heeft gegeven,
Contrary 't oude woord,
Als dat sijn Kerck niet sneven
Sou voor de helsche poort.
Heeft nu de poort der hellen,
Soo ghy verluyden laet,
Den Tempel neer doen vellen,
Die Christus t'onser baet
Soo krachtigh had verheven
Op d'onbewoghe roots;
Seght waer dat dan gebleven
Zijn de beloften Goods?
| |
[pagina 538]
| |
Hoe kan 't gebed des Heeren
Bestaen met desen roof,
Dat niet en sou failleren
't Apostolijck geloof?
Ick heb voor u gebeden,
O Petre! dat tot val,
Door geenderhande reden,
't Geloof u komen sal.
Dus sprack het al-vermeugen
Des Heeren Petrum aen.
Ghy valt dan inde leughen,
En Goods gebou blijft staen.
Staen blijft het; jae't, en alle
Die anders sijn gesind,
Haer saligheyd vermallen
En seylen inde wind.
Het is de Kerck van Romen,
't Is Sinte Peters Stoel,
Daer over-een mee komen
Moet een oprecht gevoel.
Hier mee de Donatisten
Mijn pen te boven quam;
Scheerdt ghy de Calvinisten
Nu weer op d'eyge kam.
Want veel te disputeren
Van nieus; sal noodloos zijn.
Wanneer ghy maer wilt keeren
Donatum in Calvijn.
Laet hen den oorsprongh toonen
Haers Stoels, voor alle werck,
En dat s'eendrachtich woonen,
In 't huys van Petrus Kerck.
En doen sy 't geen van beyden;
Soo laet, en seght hen vry:
Wy moeten t'samen scheyden;
U les is Kettery.
God lof, God lof, Optate!
| |
[pagina 539]
| |
Den Heer vermeer u vreughd,
Als ghy uyt caritate,
Ons maer te met en heughd.
|
|
