Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE SERVATIUS, Bischop van Tongeren.
XIII. Maij.

Stem: Trouwst' hartje, neemt een keer.

VErblijdt u Sint Servaes!
In uw' gewonne krans.
Maer wy zijn noch, helaes!
Onseker vande kans,
Zoo langh wy gaen,
Door dese baen
Des slibberigen lands.

Stijft ons met uw' gebeen,
Op dat wy blijven vast
Het oude pad betreen,
't Welck God ons heeft belast,
Door uw' vermaen:
Soo langh de Maen
Hier boven breeckt en wast.

Ghy hielt den ouden Doop
Te Rimini wel staen.

[p. 469]

 

Soo dat noch vrees noch hoop

 

U vanden Arriaen

 

Bewegen kon.

 

De waerheyd won,

 

En dee de leugen gaen.

 

 

 

Wat meer? Sint Athanaes,

 

Een man van sulcken faem,

 

Gepresen heeft Servaes,

 

Met uytgedruckten naem.

 

Als die met hem

 

In stof en stem

 

Van leeringh was te saem.

 

 

 

Den Bisschop reyde na

 

't Apostelijcke graf;

 

Om 't Goddelijck gena

 

Te bidden voor de straf

 

De Hunnen, daer

 

Hem Petrus maer

 

Een' silv're sleutel gaf.

 

 

 

De reste bleef bestemt

 

In Godes wijsen raed.

 

Des 't Fransche Rijck beklemt,

 

Besurde 't Huns misdaed.

 

Ja Tong'ren mee.

 

Maer Christo dee

 

Servatio genaed.

 

 

 

Genade door de dood.

 

Soo dat hy niet en sagh

 

Den schrickelijcken nood

 

Van d'opgekomen dagh.

 

Doch bracht na Tricht

 

Noch eerst 't gewight,

 

Van 't Bisschoplijcke Sticht:

 

 

 

En stracks, na d'eyge stond,

 

Den goeden Sint Servaes

 

Verliet het aerdsche pond,

 

Aen d'oever vande Maes,

[p. 470]

 

Maer d'ed'le ziel

 

Te beur geviel

 

Het Hemelsche solaes.

 

 

 

Van hier verhoren wilt,

 

Man Goods, ons kranck gebed,

 

Op dat den Hemel mild,

 

D'Apostelijcke wet

 

Van sijn geloof

 

Ons vry van roof

 

En van bekooringh set.

 

 

 

Maer opent ons het slot

 

Voor al van d'enge deur:

 

Op dat het hooghste lot

 

Ons vallen magh te beur.

 

Des wy gemoed

 

Zoo suer als soet

 

Daer zijn te lijden veur.