Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE GLYCERIA, die men Soetjen noemt, Martelersse van Heraclea
XII. Maij.

Stem: Den tijd is hier, pag. 238.

SOet is den naem
Glyceriae in d'ooren
Vanden hooghsten Heer;
Voor wiens beleden eer,
Sy wel bequaem
Haer leven liet versmooren:
Om daer vooren't loon
T'ontfaen van d'eelste kroon.
't Was te Heraclee// Dat sy 't gheloof belee.
Op den derthienden dagh van Mey,

[p. 471]

 

Als Antonijn met groot geschrey

 

Van gemeyne nood,

 

Het Christen bloed vergoot.

 

 

 

Soet, sprack de Maegd,

 

Was my, mijn wel beminden,

 

Van sijn kindsheyd af,

 

Tot d'alderlaetste straf.

 

Nu 't hem behaeght,

 

Ick my oock late vinden

 

Soet, met reden moet,

 

In 't storten van mijn bloed.

 

Heer neemt dan ten danck// Mijn offer rood en blanck.

 

Uw' gunst heeft my, met kuyssche leen,

 

De schalcke wereld doen vertreen:

 

Voeght nu door de dood

 

By 't wit, het purper rood.

 

 

 

Geen soeter geur

 

Van offerand behaegde

 

Den gekruysten Heer,

 

Als dese, oyt soo seer.

 

Des hy daer veur

 

Gaf aen de blom der Maegden,

 

D'aengenaemste kans

 

Van een geroosde krans.

 

't Beste deel vertrock// Na' t Hemelsche gelock.

 

Het ongesielde Maegde-vleys,

 

Begraven werde na den eysch

 

Vande laetste vree,

 

In 't sand van Heraclee.

 

 

 

Daer 't druypen sal

 

Van d'alderdierste gommen,

 

Heylsaem tot gerijf

 

Van ziel soo wel als lijf.

 

Tot het in't Dal

 

Van Iosaphat, sal kommen,

 

Uut des rechters hand

 

T'ontfangen 't leste pand.

[p. 472]

 

Midd'ler tijt behoud// Met marmer, en met goud,

 

Met paerlen, en met rijck gesteent',

 

Vereert al om van Goods gemeent;

 

Na den eysch des doods,

 

Soo dier in d'oogen Goods.

 

 

 

Des komen wy

 

Aen u oock, fleur der vrouwen!

 

Met een groot verlangh,

 

Opoff'ren desen sangh.

 

Op hoop dat ghy

 

Ons weer sult doen behouwen,

 

Door uw' goe gebe'en,

 

Welvaerd van ziel en leen.

 

Maer voor al, bequaem// Wel op uw' lieve naem;

 

Ons sult verkrijghen sacht en soet

 

Te zijn van hart en van gemoed,

 

Na de beste wensch,

 

Van God en even mensch.