Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 369]
| |
[pagina 370]
| |
 Kleyn Steetje! welck voor desen
Den toenaem voerde van Droogh-brood;
Uw' laeghte word geresen,
De snoodheyd van uw' naem vergroot.
Door middel van een Maget, die
In u begrip gheboren,
U smalle Schie// Ver boven 't Vlie
Vermaert, al om doet hooren.
W'en kunnen haer berommen
Van rijckdom, noch van edel bloed:
Maer God had haer voorkommen,
Met segen van genade soet.
Men sagh 't wel aen de eerste vrucht:
Midsdien haer den Behoeder
Gaf met de tucht// Een lieve sucht
Tot sijn Vrou-Maget-Moeder.
Haer kuysheyd sy beminde;
En die te volgen voor haer nam,
Al quamen schoon haer vrinden
Daerom te werden noch soo gram.
Och vader, sprack sy, vader mijn!
En wilt mijn reyn begeeren
Niet lastigh zijn// Ghy doet my pijn,
Want ben de Bruyd des Heeren.
End' of ghy my woud' pramen
Onwilligh tot den echten band;
Soo'n sal ick my niet schamen
| |
[pagina 371]
| |
Te eyschen van mijn Bruygoms hand:
Dat hem belief mijn aerdsche le'en
Soo leelijck te mismaken,
Dat daer niet een// Noch groot noch kleen
En zy, die my wil raken.
O Maghet kloeck van moede!
Hoe acht ghy dus de Maeghde-staet?
Och! 't was de Iesse roede,
Wiens voorschrift u hier quam te baet.
Soo dat gh'op haer bespoorde pad,
Voor't ongheraeckte leven,
Verkoost al wat// Ghy hier besat
Van goed, of bloed, te gheven.
Het was uw 'uytverkoren
Seer lief, te sien soo witen blom:
Des hy met scherpen dooren
Die gingh betuynen om end' om.
Ick segh met alderhande leyd,
Van sieckten en van plaghen;
Die Goods bescheyd// Uw' tederheyd
Van jongs af liet verdraghen.
De jonck-vrou in haer sijde
Een ribb' brack, t'haerder vijftien jaer.
Van hier begon haer lijden,
En duerde tot de swarte baer,
Dat s'acht-en-dertich jaren schier
Nau een lid kon verroeren
't Onnoosel dier// Tot dat van hier
Den Heer haer ziel dee voeren.
Men sagh haer vleesch versweeren
Van hoofd, tot aen de voeten toe.
Maer wat? De Maegd des Heeren
En werde noyt van lijden moe,
Maer zey: och, dat tot alder rijd
Mijn God, mijn hulper krachtich,
Ghebenedijt// End' ick Lijdwijd,
Mijn naem moet zijn gedachtich.
| |
[pagina 372]
| |
Lijd wijd, lijd wijd, mijn leden!
Verdraeght, verdraeght, hier wijd en breed!
Dus doet uw' Bruygom reeden
Voor u 't vergulde Bruylofs-kleed.
Denckt met wat pijn, denckt met wat smert,
Op't scharpe Oliveten
Hem 't heyligh hert// Verdronghen werd'//
Als't hem rood bloed dee sweten. Ga naar margenoot+
Denckt om de kinn'backs slaghen,
De blauwe neepp', en roode roen;
Ja 't Cruys, het welck hem draghen
De liefde dee van u versoen.
In 't kort, (tot les van klerck van leeck)
Had s' op verdeylde stonden,
Van yder weeck// Een minne-streeck
Ghejuyst van Christus wonden;
Soo seer, dat sy mids desen
Te segghen quam, waer't dat s'haer met
Een Weest ghegroet te lesen
Kon maken gaef en onbesmet
Van seer, van sweer, van't siecke bed;
Dat sy het ongelesen
Sou laten, om// Haer Bruydegom
In pijn gelijck te wesen
Princesse der Princessen,
Daer IESUS sijn wellust in nam!
Houdt op! want dese lessen
Zijn al te hoogh voor u Schiedam.
Gaet krijght uw' kroon nu suyver Lam!
Die God u korts verveylde:
Want hebt vervult// Met nieu ghedult
Al 't geen daer noch aen seylde.
Den Enghel sal u leyden,
Die u't Cypresse roedje bracht.
De sael'gen u verbeyden;
End' al den Hemel naer u wacht.
Wy oock: Dus stijft ons' kleyne maght:
| |
[pagina 373]
| |
En bidt dat wy hier mede
Uw' suyverheyd, En lijdsaemheyd,
Met lief na moghen treden.
|
|
