Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 366]
| |
HEer IESU! die van reyne raden
Een Zaeyer zijt, ontfanght de schoof
Gewassen van uw' eygen saden,
Gekomen voort van u gheloof,
Ghy gaeft z'eerst aen de Maged,
| |
[pagina 367]
| |
Die s'u weer heen op draghet.
't Is reden Heer! dat ghy de vruchte maeyt,
Die gh'in Caecilia hebt ghesaeyt.
Recht als een honigh bijken besigh
Gestadigh soeckt sijn honigh-raet,
Soo was de Maghet schoon en wesigh
Oock altijd doende vroegh en laet,
Om u te doen beminnen
Van redelijcke sinnen.
't Is reden, Ec.
Wel aen begint dan, o Soldaten
Des Heeren, sprack de wijse Maegt,
De donck're wercken na te laten,
De nacht is door, en siet, het daeght,
Verciert u oock met Roosen,
Die als den morgen bloosen.
't Is reden, Ec.
Ghy hebt een eynde weegs alrede
Gelopen in de enge baen,
Gheblockt, gestockt, gele'en, gestreden,
't Gheloof bewaert, u rest voort-aen
De Croon van't eeuwigh leven,
Die u den Heer zal geven.
't Is reden, Ec.
't En was den doven niet gesongen,
Het morge-liedjen dee sijn werck,
De Ridders bleven onbedwonghen,
In Gode kloeck, in Christo sterck,
Wy offeren gheen Goden,
Sy sijn ons al te snode.
't Is reden, Ec.
Hier mede bracht m'hen uyt de poorten
Van Room, tot aen de vierde steen,
Sy gingen als tot haer geboorte,
Men gaf de seyngh, daer wierd gestreen.
Wat meer, God gaf victory,
| |
[pagina 368]
| |
En stracks daer nae de glory.
't Is reden, Ec.
't Is doch by desen niet gebleven,
Want Heer ghy gaeft den Cornettier,
Na dat de Ridders van u leven
Ontfanghen hadden den Laurier,
Te sien met open oogen
Haer sielen op ghetoghen.
't Is reden, Ec.
Des riep den man, ja swoer by eede,
Als dat hy hen ter keelen uyt,
Soo saen sy waren afghesneden,
Sien vlieghen had recht als een Bruyd,
verciert van hoofd te hielen,
De heerelijcke zielen.
't Is reden, Ec.
Hy wierd gelooft van d'and're mannen,
Die alles met een bly ghemoed
Voor Christo van de wree Tyrannen
Ontfinghen den Roo-roosen-hoed,
Te vreden door Plombaten
Het leven hier te laten.
't Is reden, Ec.
Cecilia met allen blijde
Begroef haer Bruygom met sijn broer,
En deed' op 't graf een Phenir snijden,
Den man oock die haer dood beswoer
Met alle sijn ghesellen
In eene graf te stellen.
't Is reden, Ec.
Neemt dese panden vande handen
Uw' s Maghets Heer ten lieven danck,
Tot dat s' haer selfs sal laten branden
En snijden oock voor u eer lanck,
Om eeuwigh te gaen leven
Met die s' u heeft gegeven.
|
|
