Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 139]
| |
 | |
[pagina 140]
| |
LAtijn, en Grieck! en die noch verder
Zijt onder't Nazareens verbond,
Zingt vanden Bisantijnschen Harder
D'onsterffelijcken Guldemond,
En dat met des te soeter toon, Met des te soeter toon,
Soo hy van leken en van klercken,
Heeft op der aerden minder loon, Minder loon, Minder loon
Ontfangen voor sijn groote wercken.
Ontfangen voor sijn groote wercken.
Den man in't spreken seer hervaren,
Door konst, end'inborst, soomen seydt,
Hadt tot sijn twee-en-twintigh jaren
Te Hoof als Advocaet gepleydt:
Wanneer hem Gods verburge hand, Hem Gods verburge hand,
Om hem met alderhande tuchten
Te rijcken, naer het woeste land, Woeste land, Woeste land
Van Palestynen dede vluchten.
Van Palestynen dede vluchten.
Doch niet om daer, als in't verholen,
Te dempen een soo klaren licht;
Maer om van daer, als uyter scholen,
Hem weer te brengen in't gesigt.
Hoe vreemt sagh op het twistig Hof, Sagh op het twistig Hof,
Wanneer 't den Priester hoorde preken.
Van hoogher stoel, en meerder lof, Meerder lof, Meerder lof,
| |
[pagina 141]
| |
Dan hy voor't raedhuys plagh te spreken.
Dan hy voor't raedhuys plagh te spreken.
Maer die soo langh in't bossich heester
Gheschoolen hadde, vraegdy waer
Hy school gegaen, en welcken meester
Hem had geleerdt van Gods Autaer,
Den hoogen dienst, en't heylig woord! gen dienst en't heyligh woord!
Het was die Christus, om te tolcken
Sijn naem, alomme Zuyd' en Noord; Zuyd' en Noord, Zuyd' en Noord,
Had uytverkoren voor de volcken.
Had uytverkoren voor de volcken.
Een groot Doctoor! o geen bequamer!
't Was desen, soomen dickwils sagh,
Die hem, ter wijl hy in sijn kamer
Studeerde, te dicteren plagh.
Des hy soo wenschte sijn gebeent, Soo wenschte sijn gebeent
t' Omhelsen weer. maer desen segen,
Die hem hier noyt en wierd verleent, Wierd verleent, Wierd verleendt,
Heeft hy eerst na sijn dood verkreghen.
Heeft hy eerst na sijn dood verkreghen.
Ziet toe, siet toe, Antiocheenen,
Den Man wordt al te wijd beroemt,
Den eernaem springt u voor de scheenen,
daer ghy sijn mond mee hebt genoemt.
G'hebt twalef jaer ('t was volle langh) lef jaer ('t was volle langh)
Genooten 't honigh sijnder talen:
Nu doet den Keyser met bedwangh, Met bedwangh, Met bedwangh,
Hem tot de zetel, u onthalen.
Hem tot de zetel, u onthalen.
Arcadi! zijt gh'oock wel beraden?
Bedenckt u wel, eer g'hem ontbiedt.
| |
[pagina 142]
| |
Want desen man op geen gewaden
Van Princen oft Princessen siet.
Maer recht gelijck het scharpe sout, Gelijck het scharpe sout,
Het gaef bewaerdt, end' inde wonden
Bijt, soo sal ooc dit mondig goud, Mondig goud, Mondig goud,
De deugd bewaren der ghesonden.
De deugd bewaren der ghesonden.
Dan daer hy weerom yet te vinden
Zal komen krancks, sal komen rots,
Hoe grooten Vorst, hoe goede vrienden,
Wat hem oock leeds, wat hem oock spots
Daerom gedreyght werdt, of ghedaen; Gedreygt werdt of gedaen,
Hy sal sijn ampt al efter guyten,
Met harde straf, of heus vermaen., Heus vermaen, Heus vermaen,
Zoo langh daer yet valt uyt te bijten.
Zoo langh daer yet valt uyt te bijten.
Dit heeft hy u in d'eerste preecken
Gewaerschouwt, die hy voor u dee.
En't is nae datum wel gebleecken
Aen u end' aen uw' huysvrouw mee.
Maer sy deedt hem besuren ras. Deedt hem besuren ras.
Den goeden Man most in sijn tijden,
Daer in niet vrouwelijcks en was, lijcks en was, lijcks en was,
Het swaerste van een vrouw-mensch lijden.
Het swaerste van een vrouw-mensch lijden.
Getuygh zy 't Steedjen van Cucumen,
Daer toe de alder-wreedste vrouw,
Hem uyt het Bisdom dede ruymen
Als ballingh, met ghemeenen rouw
Des volcks. Maer denckt eens wat al kroons
Maer denckt eens wat al kroons
| |
[pagina 143]
| |
Hy nu wel draegt in Godes seghen;
Die wylen hier zoo weynig loons, weynig loons, weynig loons
Voor soo veel arbeyds heeft ghekregen.
Voor soo veel arbeyds heeft ghekregen.
|
|
