Aen den Eerw. Heer I. S. vander W.
VRoom man die door u pen ons 't leven vande vromen
Hebt af te beelden en te tooghen voor ghenomen,
Den strijdt, den loop, 'tgheloof, gherechticheydt en croon,
Die vanden Rechter haer ghegheven is tot loon,
Ick kom hier om den lof, door teericheydt bevvoghen,
Die u veelvoudich komt, te singhen naer vermoghen,
Maer al is schoon de tongh onaerdich onbequaem.
't Ghemoet daer uyt het komt laet dat zijn aanghenaem.
Indien mijn pen soo vvel als d'uvve vvilde vloeijen,
Of dat ick met u vverck soo veer my mocht bemoeijen.
'k Sou inde selve lijst, my dunckt, met recht bestaen
V boven het ghetal te voeghen achter aen;
VVant soo de Heyl'ghen zijn, ghelijck men hen moet achten,
Die als naer eyghen heyl huns even naestens trachten,
Met doen, en leeren bey, en haer als spieghels bien,
Daer yder sijnen plicht en 'sHeeren macht kan sien.
Dat komt u alles toe op tvveederley manieren,
VVant die u, soo ghy doet, u leven sien bestieren,
Zijn daer ghetuyghen van; maer u oodtmoedigheydt,
Die vveet ick dat soo vvijt haer vleughels niet en spreyt,
Iae dat de mijne selfs vvel in sou vvillen binden,
Maer laet mijn open hert ontschuldich by u vinden.
De tvveede reeden die my dit te segghen dvvinght,
Is dat de deucht door u in heel de vverelt klinght
Van d'Heyl'ghen, die door haer vvas aen een plaets ghebonden,
Niet gaende buyten 'toort daer haer de Heyl'ghen vonden,
Maer door u vvordt gheleert, ghetrocken en gesticht,
Oock dat oort daer den naem der Heyl'gen t'onder licht.
Nu dan gheluckigh man ! vrindt van die groote luyden!
VVilt dit gheringh ghedicht op 't alderbeste duyden;
End' als ghy tot haer roept daer ghy soo vvel mee staet,
Soo bid ick dat u toch mijn armoey niet ontgaet.
Ludebat ex animo
I. van Dammen.
|
|
Auteursrechtvrij