Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen

[p. 589]

XI. Lof-zang.
De Lenten Tyd.

STaet op mijn ziel, end’
ontwaekt// Komt treed in Gods
warande// Ziet hoe den Heer ons
vermaekt// In ’t werrik van zijn
handen// Keert u oog// Heen en weer,
Nu om hoog// Nu om neer// Al-om-

[p. 590]

 

 

me even zeer// Vindy stof van lof

 

end’ eer: Want all d’Elementen

 

wijd, Van het minste tot het meest,

 

Vernieuwt hy door zijn Geest

 

In dezen Lenten tijd.

 

II.

 

Den Hemel is ons verklaert,

 

Daer blinken nieuwe sterren:

 

’t Helderste licht is genaerdt,

 

’t Welk ons bescheen van verre.

[p. 591]

 

Winter-avond, lange nacht,

 

Wijken voor de zonne kracht.

 

De noorden windt onsacht,

 

Die ons sneu en hagel bracht,

 

Is verdreven uit den strijdt;

 

Door de zuyen lau en soet

 

Die met dou en regen voedt

 

Den lieven Lenten tijd.

 

III.

 

d’Aerdbodem nu lang verstopt,

 

Ontsierdt met slijk en kluyten,

 

Sietmen nu rondom geknopt

 

Van kruyen en van spruyten.

 

Het geboomte kleyn en groot,

 

Dat de winter had ontbloot

 

Verdort en schier gedood

 

Schiet nu weerom loof en loot,

 

Want haer d’aerde scheurd en splijt//

 

En opdoend’ haer milde schoot

 

Belooft weer wijn en brood

 

In deesen Lenten tijd.

 

IV.

 

Aenhoort de soete musijck

 

Van d’ongetongde dierem,

 

Die met haer stem all’ gelijk

 

De naem haers Scheppers vieren.

 

’t Nachtegaelken klaer gekeelt//

 

Vroug en laet zijn toonen queelt//

 

De Leeuwerk niet mis deeldt

 

Met zijn tyre lyre speelt.

 

’t Eene zucht en ’t ander krijt.

 

Elk even zeer verwekt//

[p. 592]

 

Zingt en queelt naer ’t is gebekt//

 

In dezen Lenten tijd.

 

V.

 

Maer wie en werdt niet beweegt?

 

Wat harten niet gestolen

 

Van liefde, die den Heer pleegt

 

Door leeljen en violen!

 

Die hy buyten yemandts weet//

 

Zonder arbeyd, zonder zweet//

 

Te velde wassen laet

 

Boven Salomons sieraet.

 

Ziet hoe haer zijn goedheydt quijt?

 

Liberael, beleeft, en heus

 

Als een minnaer amoreus

 

In dezen Lenten tijd.

 

VI.

 

Hoort nu o menschen onwaerdt!

 

’t Is reden dat ghy luystert,

 

Den Hemel zich heel verklaert

 

En ghy blijft heel verduystert.

 

’t Aerdenrijk haer schoot ontsluyt,

 

Maer u hart blijft als een kluyt,

 

Men zieter blom noch kruydt,

 

Cras, cras, cras, is uw’ geluydt.

 

Ziet hoe qualijk ghy u quyt!

 

Kankker-roosen en cicuyt//

 

Met tijeloosen spruyt ghy uit//

 

In dezen Lenten tijd.