Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen

[p. 587]

X. Lof-zang. ‘TVrede-Lied.

Stem: Op de drie gezellen van Rozendael.

DIe leven wil// In vre-
de, moet// Hem zelven leren sterven,
En d’eige zin, al schijntze goet,
Om vreeds-wil dikwils derven.

II.

De vree is Christo al te lief.
Hy was noch nau geboren,
Of d’alderzoetste minnen-brief

[p. 588]

 

Dee ons het vree-lied hooren.

 

III.

 

Hy gink, hy stont, hy sprak, hy wrocht

 

Het hoogste zijnder scholen

 

Was schier: de vree heb ik gezocht:

 

De vree werd u bevolen.

 

IIII.

 

’t Is vrede die ik u nae-laet,

 

’t Is vree die ‘k u wil geven,

 

Zoo hier, als met een overmaet

 

In ’t hof van ’t eeuwig leven.

 

V.

 

’t Was vrede vroug, ’t was vrede spae,

 

’t Was vree zoo menigwerven:

 

’t Was vrede voor, ’t was vrede nae,

 

’t Was vrede in zijn sterven.

 

VI.

 

In ’t kort de vree wast eerst en’t lest,

 

’t Welk Iesus ons betroude.

 

Hoe moet men dan wel doen zijn best,

 

Om vrede t’onderhouden?

 

VII.

 

Heer laer ik hier vry sijn de minst

 

Van keur, van plaets, van allen:

 

Wanneer my maer de rijkste winst

 

Van vree te beur mag vallen.

 

VIII.

 

Mijn ziel! tracht nae dit hoge lot:

 

Gh’en kunt toch nergens rusten

 

Dan inde vree. Want vree is God,

 

En d’oorsprong der wellusten.