Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 12]
| |
[pagina 13]
| |
 Die anders seggen lie-gen,
En stellen u tot roof.
II.
Ten kan niet anders wezen.
Neemt tot een klare proof
’T les Pauli ten Ephesen:
Een doopsel, een geloof. Ga naar margenoot+
Iae Christus hier ons wachten
Voor die Propheten wel,Ga naar margenoot+
Die onder Schape-vachten
Zijn Wolven wreed en fel.
III.
Des leez’ ik, end’ ik danker
Zeer af, noch recht te voort,
Den geen die by een kanker Ga naar margenoot+
Geleek haer kruipend woord.
Schout schout, sprak hy, den Ketter Ga naar margenoot+
Een reis of twee vermaent;
Eer zijn verzworen eter
Vw’ gaeve ziel betraent.
IV.
Hierom wast dat de Vaders,
Van d’oudste tijden af,
De kiesers, als verraders
Des Wets, die Christus gaf,
| |
[pagina 14]
| |
Zoo plegen af te scharen.
Maer ‘twasser mee gegekt;
Indien men kon bewaren
Zijn ziel, in alle Sect.
V.
Den arbeyd was verloren;
Men spilde geld en tijd
In ‘t garen der Pastoren,
Van Landen veer en wijd.
Want hoe dat ook vervielen
De Leeraers, alsze vast
Maer Christus naem behielen:
Zoo’n lee de zaek geen last.
VI.
Iae die aldus gevoelen,
Behouwen metter daed
All’ d’afgevalle Stoelen
Van Nestor, en Novaet.
Pelagius is zalig;
Montanus niet te min;
End’ Arjus ook, hoe dwalig
Hy was van eigen zin.
VII.
De Harders deeden qualijk,
En ’t was te snoden werk,
Wanneer z’ hem als ongalijk
Verbanden uitte Kerk.
Maer wie kan dit geloven?
’T is tegens alle reen.
Laet u dan niet verdoven;
De waerheid is maer een.
VIII.
De waerheid is eenvuldig:
| |
[pagina 15]
| |
En die in ’t eene mist, Ga naar margenoot+
Is al de reste schuldig.
Want d’eige Iesus Christ
Heeft ’t een zoo wel als ’t ander,
Ons deur zijn Kerk verklaert.
Zoo datze met malkander
Versmaedt werdt, of bewaert.
IX.
Bewaertze: ’t zal u baten,
Het Konick-rijke Goods.
Maer wacht toch wel te laten
De ombewoge Roots. Ga naar margenoot+
Want die daer af wil scheiden,
End’ op hem zelven staen;
Acht Christus voor een Heiden Ga naar margenoot+
En voor een Publicaen.
X.
Gelijk dan voor de dezen
(’T besluit is al te klaer)
Geen zaligheid kan wezen;
Zoo ’n kan men voor de Schaer
Der gheenre niet vertrouwen
Den Hemel meer noch min,
Die voort geloof, behouwen
Niet dan een eige zin.
XI
Maer eige zin kon Gode Ga naar margenoot+
Behagen nimmermeer.
’t Geloof is dan van node,
Nae d’algemeyne Leer.
En konmen my betonen,
Het Nieuwe ’t best te sijn;
Ik liet de Roomse Boonen
| |
[pagina 16]
| |
En koos de Fransse wijn.
XII.
Voor ’t lest; indien men winnen
De ziel kan over all’,
Zoo waren all’ de zinnen
Der Martelaren mal.
En die ons reformeerden
’t Geloof, de’en weinig goeds
Dat zy ons anders leerden
Met kost van zoo veel bloeds.
|
|
