Evangelische Schat van Christus Jesus ontdeckt
(1621)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 98]
| |
Vier-entwintigste gedicht.Hippolytus danckt de goedheid Goods, over de vromigheid ziinder Knechten ende de verkorte piin ziins Voedsters; haer toevertrouvvende als datze nu voor haer eigen zaligheid verzeeckert, noch met haerluider toekoemende Striid bekommert is. Mids vvelcken de Prefect den Martelaer veroordeelt naer't uitvvizen ziins naems, met vvilde Paerden vertrocken ende verscheurt te vverden. Doch zoo dat hi tot meerder hart-zvveer ende zvvaerder Dood ziin Knechten voor ziin oogen eerst ende alvoren zie sterven. Het vvelck alzo geschiedt. De goede Castelein, die haer tot elcke slag
Gevroomt had, siende nu dat haer den bliden dag,
Door middel van de Dood, des Heeren is verschene'.
Ga naar margenoot+Gelooft soo moet ghi siin, o Iesu Nazarene!
Voor d'uit genome gunst, roupt hi, die ghi mi doedt:
Dat ick miin Dienaers sie bereidt om haerlui bloed
Uit liefde van uw wet blimoedelick te storten.
Het is oock uw genae; dat ghi hebt laten korten,
Doort halen van de Siel, de smart van uw dienst-vrouw
Om met een lange vreugd de nau bepaelde rouw
Die zi geleden heeft oneind'lick te vergoeden.
Wat troost is dit voor mi, dat die mi plag te voeden,
Nu door miin kleinen dienst weerom bekomen heeft
Een sit plaets aen dien disch daer ghi uw gasten geeft
Een voetsel ende spiis die nimmermeer verlaeden,
Maer met gestage lust gestad'lick sal versaden.
| |
[pagina 99]
| |
Ick weet dat ghi alre tot noodtrust van den dorst,
Die zi hier flus verdroug, geopendt hebt uw borst.
Uw borst; die volle borst, die eeuwig sal bevloeyen
Den geen di'hen niet ontsien en hebben te vermoeyen
Alhier voor uwen naem. maer hoe dat zi daer eetGa naar margenoot+
Hoe datze zuigt en drinckt, naet af gedroogde zweet,
Van d'uitgelesen dranck, die haer daer werdt geschoncken,
'Ken mein noch efter niet, dat zi daer in soo droncken
Of in gesmolten is, dat z'haer van ons vergeet:
Ter wiil uw goedheid selfs, die zi daer drinckt end' eet,
Soo ghi ons menigmael voor seecker hebt doen weten,
Ons nimmermeer en kan verswimen of vergeten.
Aldus en doedt z'oock niet, Ick weet dat herde wel:
Maer luisterdt naert 'tverdriet, maer siet naer al tgequel,
Twelck ons van dezer uir voor u staet te gedogen,
Met al veel claerder licht, end' onbevleckter oogen
Als ofze hier bi ons noch tegenwoordig stond.
Iae wat enGa naar margenootw siet ze niet niet 'tsi of het inde grond
Vant Blau-diep is bestopt, 'tsi in de lucht geresen,
Die altijd staet en siet uw Albeschouwend wezen?
Doch met geen leeg gesigt, maer soo dat z'ons beveelt
Aen uw genadig oogh om 'tvoor gestelde beeldt
'tWelck ghi eerst hebt gemaeldt, en zi naer u getrocken,
Opt voorschrift van uw Cruis, met haer gelode stocken,
Te mogen volgen nae, tot een volmaeckte dood,
Die ons van hier verdraeg nae't sachste van uw schoot.
Wat staet hier dezen dwaes en Prevelt door ziin tanden?
Berst hier uit de Prefect, tsa vleugelt hem de handen
Ontgordt hem 'tRoomsche zwaerd; en doedt den Galligbrock
Uit schudden metter daed den Ridderlicken Rock.
| |
[pagina 100]
| |
Hi is de eer niet waerd, die ick hem wou bewisen.
Leidt hem ter Poorten uit, en toont hem daer de Prizen,
Die hem doen reicken sal ziin Cruisverhangen God.
Leidt al de resten oock; maer geeft hem 'thoogste Lot
Geliick hi heeft verdient de zwaerste dood op aerde.
Het luckt wel dat hi voerdt den NaemGa naar margenootx van die met Paerden
Wel eer vertrocken werdt, wanneer hi door de vlucht
Ontriden met ziin Kar wou d'onbeschaemde zucht
Van ziin Stiefmoeders bed daer op zi hem begeerde.
Indien soo heuschen man ter wiil hi d'eer verweerde
Ziins Vaders tegens d'eisch van't overspelig wiif,
Ziin ongeraeckte vleisch en rein bewaerde liif
Noch even wel verloor doort hollen van ziin wagen,
Hoe sal dan sulcken straf niet waerdig siin te dragen
Een Nazareensche verraer, een schender van de Goon?
Neen, neen het moet soo siin. Dit is ziin rechte loon:
Op dat hi weer alleen mag sterven soo veel dooden,
Als hi wel harten heeft getrocken van de Goden.
Dan doch op dat de dood hem des te harder val,
Soo wil ick dat hi noch het slaeffelick getal
Van ziin verleidt gespuis, sie sterven voor ziin ogen,
Eer hem 'tmisdadig liif aen stucken werd getogen.
Aldus den Gouverneur. En zi op staende voet
Volbodig voor den Heer te geven vleesch en bloed,
Ziin vaerdig te gaen als d'andere te leiden
Naer't Been-bedropen veld. ter wiil z'hen dan bereiden,
Iae ider schier omt zeerst, met bei de schoud'ren bloot,
Begerig is om eerst de aengename dood
Ga naar margenoot+t'Ontfangen op ziin hals: zoo danckt weerom, als vooren,
Den Giolier ziin God, dat hi hem uitverkoren
| |
[pagina 101]
| |
Heeft met ziin gansche Huis tot een soo riicken Croon,
Ten aensien van het Cruis van ziin beminden Zoo,
En weerom tot ziin knechts: miin alderliefste BroedersGa naar margenoot+
Gaet, gaet ter goeder uir. De blischap uws behoeders
Die eind en heeft noch, maer is voor u al bereidt.
Gaet, dubbelt uw Cieraet en laet u 'twiite kleid,
'tWelck ghi so onlangs hebt int bloed des Lams gewassen,
Beboorden nae den eisch. och! hoe sal daer op passen
Een liist van Cramezi, een zoom van Purper-rood?
Hoe vrolick en hoe bli, sal van de witte schoot
Dit Koxeniilje staen, dit vermiiljoen af steecken?
Och! hoe sal u den Heer weer eeuwelick besmeecken
Met ziin bevloeide mond voor deze eene Sne'e?
Och wat een dieren pond! och wat een lieve vre'e
Voor een soo korten kriig! wat ongepaelde Riicken
Staen u van Godes hand te verven en te striicken!
Och soo! nu ist uw beurt: en nu weer d'uw miin zoon!
Denckt om den Roosen-hoed! peinst om het eeuwig Loon!
Ioockt nae de riicke Schat daer niet en sal aen resten
En dus streckt hize vast, van d'eerste tot de leste
Soo lang dat daer niet een van al den hoop en bliift.
|
|