Evangelische Schat van Christus Jesus ontdeckt

Twede deel
Dezes Lofzangs. Inhoudende de bekeringe ende belidenisse vanden H. Romeinsche Ridder Hippolytvs.

Negende gedicht.

Verhael van zeeckere voorleden redenen, gevallen tusschen Laurentius, ter vvilen hi noch gevangen vvas, ende zinen Cippier ofte Castelein Hippolytus, belangende het vertoonen ende overleveren van de Kerckelicke Schatten.

Dit is des Meesters eind. hoort nu hoe't met ziin School

En Iongeren geluckt: bisonder metten geenen
Die God hem int Giool belieft heeft te verlenen

[p. 32]

 

Recht eer hi hem voort lest vereerden den Laurier.

 

Hoort dan met een striid van d'Opperste Cippier,

 

Aen wien den dienaer Goods te sluiten was gegeven.

 

Een seer goedaerdig man; die siende dat hem 'tleven

 

Te long was en te schoon om soo te siin verquist,

 

Hem raden quam goeds moeds te openen de kist,

 

Te leveren den Schat, den Rechter te versoenen,

 

En met de minder priis het neerder te rancoenen.

 

Waer op hem diende weer voor andwoord de Leviit

 

Miin vrind Ick danck u seer dat ghi bekommert siit

 

Voor 'tgunt ghi mi tot goed en welstand waent te wesen:

 

Voorwaer 'tis onverdient. och! of ick u voor desen

 

Weerom vergelden mogt de alderminste deugd?

 

Ick voel dat mi de siel vertroost werd en verheugdt

 

Met al wat in haer is door uw beleefde woorden,

 

Die miin sucht-dragendt hart niet anders als met koorden

 

⁺En hechten aen het uw. Maer alder besten vrind!

 

Wat miin persoon belangt, Ick ben seer wel gesindt

 

Mijn Vader en miin God het groenste van miin dagen,

 

Oock door het swaerste lot van piinen op te dragen.

 

Hi schiep mi deze siel, hi gaf mi dezen a'em,

 

Hi maeckte mi een mensch, hi is die mi te saem

 

Den redelicken geest geknocht heeft mette leden.

 

Soo dat noit Va'er, noit Heer noit Koning meerder reden

 

Meer rechts of meer gesags had over kind of slaef,

 

Als hi heeft over mi. Ick ben geheel ziin gaef

 

Al watter in mi is, Al wat ick heb van goede'

 

'tSi daer ick mi mee cier, 'tsi daer ick mi mee voede,

 

Vant eerste tot het lest, van 'tmeest tot 'tminste pand

 

En komt mi anders niet dan van ziin milde hand.

+ Redenen van overgevinge ziins zelf in de wille Goods.

[p. 33]

 

Hi is miin Heer, miin God, miin Vader en miin Koning:

 

Ick leef hier van ziin spiis, Ick bliif hier in ziin woning,

 

Ick drinck hier van ziin nat, Ick aessem hier ziin lucht.

 

En noch en seggick niet van d'ongemeten sucht,

 

Die hi mi heeft getoont wanneer hi mi met koste'

 

Van een soo dieren bloed, als 'tziine was, verloste.

 

Want dit's voor u te hoog. En soud' ick dan niet weer

 

Tot glori van ziin naem, en kennis van ziin eer

 

Bereidt en willig siin, wanneer hi mi laet weten

 

Ziin alderliefste wil, miin leven te vergeten?

 

Och iae, miin heer miin vrind! daer is geen piin so groot,

 

Geen Rooster, noch geen vier, noch geenderhande dood

 

Die ick voor ziinen naem te liden sou verschromen;

 

Bisonder opt verwacht van een soo schoonen Stad.